(1937-1950)
Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα η πρώτη επαφή του κόσμου με το μπάσκετ έγινε το 1919, όταν σε πρόχειρα γήπεδα οι φαντάροι εξασκούνταν όταν ήταν απελευθερωμένοι απ' τις υποχρεώσεις τους. Ο Γιώργος Καλαφάτης ,που εκείνη την εποχή είχε βρεθεί στο Παρίσι, ζήτησε κι έμαθε λεπτομέρειες γύρω απ' τους κανονισμούς του αθλήματος και με την επιστροφή του στη πατρίδα αμέσως κινήθηκε για την δημιουργία της πρώτης ομάδας καλαθοσφαίριστης του Παναθηναϊκού.
...Στο Παναθηναϊκό Στάδιο το 1922 έγινε ο πρώτος αγώνας για το ελληνικό μπάσκετ, ανάμεσα σε ΠΑΟ και ΧΑΝΘ. Λίγο καιρό μετά η ομάδα διαλύθηκε, αφού αφενός μεν η χώρα ζούσε δύσκολες καταστάσεις ελέω πολέμου, αφετέρου το νέο άθλημα δεν έδειχνε ν' αγαπιέται απ' το κοινό που προτιμουσε το ποδόσφαιρο. Το 1937 μπαίνουν οι βάσεις του τμήματος μπάσκετ του συλλόγου με απώτερο σκοπό την κυριαρχία του στον ελληνικό χώρο.
Πρωτεργάτες της πρώτης ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού ,που δημιουργήθηκε το 1937, ήταν οι Αγγελος Φιλίππου και Νίκος Ματζάρογλου (που είχε υπό την επίβλεψή του και το τμήμα πινγκ-πονγκ). Την περίοδο 1938-1939 ο Παναθηναϊκός έλαβε μέρος στο πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα της ιστορίας του όπου κατετάγη 4ος στις πέντε ομάδες, πίσω από Πανελλήνιο, Σπόρτινγκ, Πανεπιστήμιο Αθηνών, ξεπερνώντας μόνο τον Πανιώνιο. Η μεγάλη ανάπτυξη της ομάδας χρονολογείται την περίοδο της Κατοχής, όταν οι Γιώργος Νικολαϊδης, Λάμπρου, Πανταζόπουλος, Αρβανίτης παρουσίασαν ένα σύνολο που δε βασίζονταν στα μακρινά σουτ (όπως όλοι σχεδόν οι αντίπαλοι της εποχής εκείνης), αλλά στην έντονη ομαδική προσπάθεια και την καλή φυσική κατάσταση. Οι "πράσινοι" αθλητές ήταν πιο γυμνασμένοι και εκρηκτικοί, με αποτέλεσμα σ' όλα τα τουρνουά που έγιναν στην γερμανοκρατούμενη Αθήνα, ο ΠΑΟ ν' απέχει παρασάγγας απ' τις άλλες ομάδες. Οι πρώτοι αγώνες της ομάδας γίνονταν στο γήπεδο που είχε φτιάξει στη Στέγη Πατρίδας, στη λεωφόρο Βασ. Σοφίας. Ο πρώτος μεταπολεμικός τίτλος του συλλόγου ήταν το πρωτάθλημα του 1946, με νίκες επί Πανελληνίου, Σπόρτινγκ και Τρίτωνα.
Τη σεζόν 1946-47 ο Παναθηναϊκός επανέλαβε την επιτυχία του. Πέτυχε το απόλυτο κι αυτή την χρονιά κατακτώντας και τους δύο τίτλους. Το τοπικό πρωτάθλημα Αθήνας - Πειραιά με 7 νίκες και 1 ήττα (από την ΧΑΝΘ) και σύνολο πόντων 264-211. Στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα ,έπειτα από ισοβαθμία με το Σπόρτιγκ στην κορυφή της βαθμολογίας, κέρδισε τον τίτλο σε αγώνα μπαράζ που έγινε στο γήπεδο του Τρίτωνα όπου νίκησε με 37-30 (ημίχρονο 17-22).
Έπαιξαν οι : Γ. Νικολαϊδης 2, Λάμπρου 13, Δημητρακόπουλος 2, Τ. Νικολαϊδης 11, Πανταζόπουλος 4, Αρβανίτης 4.
Την περίοδο 1947-48 δεν διεξήχθη πανελλήνιο πρωτάθλημα λόγω της επικείμενης συμμετοχής της εθνικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πάντως ο ΠΑΟ δεν έμεινε χωρίς τίτλο μιας και πήρε το τοπικό πρωτάθλημα κερδίζοντας σ' ένα κρίσιμο παιχνίδι τον Πανελλήνιο με 46-24.
Την επόμενη χρονιά ο ΠΑΟ παρουσιάστηκε ακόμα πιο ενισχυμένος, προσθέτοντας στο ρόστερ του σπουδαίους παίκτες (Μήλας Καραλής, Δημητρόπουλος), παρόλα αυτά δεν τα κατάφερε ούτε στο τοπικό, ούτε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, μιας και τερμάτισε στη 3η θέση.
Τη σεζόν 1949-1950 η ομάδα επέστρεψε στους τίτλους. Μεγάλη μορφή εκείνης της περιόδου ήταν ο Φαίδωνας Ματθαίου που ενίσχυσε σημαντικά τον Παναθηναϊκό, στη θέση του σέντερ-φορ. Μετά από σκληρό ανταγωνισμό με τον Πανελλήνιο -που ήδη είχε αρχίσει να δημιουργεί την μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του ΄50-, νικώντας τον 45-34 στον αποφασιστικό μεταξύ τους αγώνα ο Παναθηναϊκός κατακτά το τοπικό πρωτάθλημα. Ακολούθως κατακτά αήττητος και το Πανελλήνιο πρωτάθλημα με 7 νίκες και σύνολο πόντων 250-147.Η ομάδα εκείνης της χρονιάς αποτελούνταν από τους : Λάμπρου, Ματθαίου, Δημητρόπουλο, Αρβανίτη, Μήλα, Καράλη, Πανταζόπουλο, Βιθυπούλια, Θ. Κουκόπουλο, Καλλιγέρη, Θεοφάνη, Παπαθεοχάρη, Γιαζίμη, Γεννήματα.
(1951-1960)
Την περίοδο 1950-51 οι "πράσινοι" δεν κατάφεραν να κατακτήσουν το τοπικό πρωτάθλημα (γιατί αρνήθηκαν να δώσουν μια κρίσιμη σειρά αγώνων στο Πασαλιμάνι, με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, εξέλιξη που έφερε το μηδενισμό τους), αλλά στο πανελλήνιο έκαναν περίπατο.
Αήττητοι, με σύνολο πόντων 295-188, οι "πράσινοι" απέδειξαν πανηγυρικά ότι ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Στο δυναμικό του πρωταθλητή συμμετείχαν οι: Λάμπρου, Μήλας, Καράλης, Ματθαίου, Αρβανίτης, Καλλιγέρης, ΄Οβεν, Παπαθεοχάρης, Θεοφάνης, Τρύπος, Βιθυπούλιας, Κονίδης, Φιλίππου, Γιαξίμης, Γεννηματάς.
Το 1952 η εθνική συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες κι έτσι δεν διεξήχθη πανελλήνιο πρωτάθλημα, ενώ μια σεζόν αργότερα ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από τον Πανελλήνιο με 61-54 στο καθοριστικό παιχνίδι-τίτλου κι έτσι περιορίστηκε στη 2η θέση.
Οι "πράσινοι" επέστρεψαν στους τίτλους την περίοδο 1953-54. Ο Παναθηναϊκός κατακτά τον τίτλο χωρίς να γνωρίσει ούτε μία ήττα, έχοντας επτά νίκες και σύνολο πόντων 484-332, κερδίζοντας μάλιστα την μεγάλη ομάδα του Πανελληνίου δύο φορές (70-58, 75-53). Την ομάδα αποτελούσαν οι έμπειροι: Φ. Ματθαίου, Ν. Μήλας, Αλ. Καράλης, Στ. Αρβανίτης, Γιαξίμης, Βαριάς, Κονίδης, Γιαννόπουλος, Σταματίου, Μαλακατές, Κυμάνης, πλαισιομένοι από τους νέους και ταλαντούχους: Κουκόπουλο, Ταβουλάρη, ΄Οβεν
Η περίοδος 1954-55 δεν ήταν καλή για τον Παναθηναϊκό, αφού δεν κατάφερε να παίξει ουσιαστικό ρόλο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, παίρνοντας τελικά την 4η θέση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πρώτο ντέρμπι μεταξύ Πανελληνίου και ΠΑΟ οι "πράσινοι" διασύρθηκαν (104-75), με τους Κυψελιώτες να "φωνάζουν" για τη δυναμική τους, που εν τέλει τους οδήγησε στον τίτλο.
Την περίοδο 1955-56 δεν πραγματοποιήθηκαν εσωτερικές διοργανώσεις λόγω της επικείμενης συμμετοχής (που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε) της εθνικής ομάδας στους Ολυμπιακούς αγώνες της Μελβούρνης. Πλέον η κατάσταση άρχιζε να δυσκολεύει στον ΠΑΟ, αφού η ομάδα που μεγαλούργησε τη δεκαετία του '50 έδειχνε σημάδια παρακμής, ενώ οι αντίπαλοι είχαν προοδεύσει αρκετά. Ο ΠΑΟ έμεινε χωρίς τίτλο μέσα στο υπόλοιπο της δεκαετίας, μιας και Πανελλήνιος, ΑΕΚ, Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ είχαν δυναμώσει αρκετά.
Η σεζόν 1956-57 αποδείχθηκε καταστροφική για το πρεστίζ του Παναθηναϊκού που τερμάτισε 6ος στο τοπικό πρωτάθλημα, μ' αποτέλεσμα να μην προκριθεί καν στη τελική φάση του πανελλήνιου πρωταθλήματος. Την επόμενη περίοδο ο σύλλογος έκανε το βήμα παραπάνω, παίρνοντας την πρόκριση (με την ...ψυχή στο στόμα,βέβαια) στην τελική φάση του πανελληνίου πρωτάθληματος, αλλά κι εκεί περιορίστηκε στην 5η θέση, με 3 νίκες και 3 ήττες. Η μοναδική αναλαμπή ήταν η νίκη (56-42) επί της πανίσχυρης ΑΕΚ, που γνώρισε μία και μοναδική ήττα από τον ΠΑΟ.
Την περίοδο 1958-1959 ο Παναθηναϊκός έκανε ακόμα ένα βήμα προς τα πίσω, αφού καταποντίστηκε στο τοπικό πρωτάθλημα με συνέπεια για μια ακόμα φορά να μην προκριθεί στη τελική φάση του πανελληνίου. Στο τοπικό πρωτάθλημα (που έπαιζαν ομάδες από Αθήνα/Πειραιά), οι "πράσινοι" είχαν 7 νίκες σε σύνολο 18 αγώνων με αποτέλεσμα να βυθιστούν στην 8η θέση, κάνοντας φανερό ότι περνούσαν περίοδο παρακμής. Μετά την αποχώρηση του Φαίδωνα Ματθαίου οι "τριφυλλοφόροι" είχαν πρόβλημα στη θέση του σέντερ και δεν υπήρχε η διάθεση και το μεράκι από πλευράς διοίκησης ν' ακολουθηθεί η πρόοδος των άλλων ομάδων (ΑΕΚ και Πανελληνίου κυρίως) που είχαν είχαν ξεπεράσει σε δυναμική τον ΠΑΟ.
Η χρονιά 1959-60 δεν ήταν πετυχημένη, αφού ο σύλλογος για μια ακόμα φορά δεν μπόρεσε να προκριθεί στη τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος, μ' ένα πρωτοφανές αρνητικό ρεκόρ , αφού σε εννέα παιχνίδια οι "τριφυλλοφόροι" γνώρισαν ισάριθμες ήττες.
(1961-1970)
Η δεκαετία του '60 ανήκει στην ΑΕΚ που έφερε και το πρώτο ευρωπαϊκό στη χώρα μας το 1968. Ο "δικέφαλος" κατακτά 6 πρωταθλήματα και ο Παναθηναϊκός τέσσερα, με παίκτες όπως οι Πέτρος Παναγιωταράκος, Πάνος Κουκόπουλος, Γιώργος Βασιλακόπουλος, Κώστας Πολίτης, Θανάσης Πέπας, Μιχάλης Κυρίτσης, Ανδρέας Χαϊκάλης κι ο δεινός σκόρερ Γιώργος Κολοκυθάς.
Το 1960-61 ο Παναθηναϊκός παρουσίασε ένα σπουδαίο σύνολο που κατάφερε μετά από καιρό να φέρει στις τροπαιοθήκες του συλλόγου, το πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός αναδείχθηκε πρωταθλητής με απολογισμό 6 νίκες - 1 ήττα και σύνολο πόντων 447-388, ύστερα από σκληρή μάχη με τους Σπόρτιγκ και Ηρακλή που ισοβάθμισαν στην πρώτη θέση. Ο τίτλος κρίθηκε σε αγώνες μπαράζ που ορίστηκαν στην Αθήνα, ο Ηρακλής αρνήθηκε να συμμετάσχει κι ο Παναθηναϊκός κερδίζοντας τον Σπόρτιγκ με 57-52 πήρε τον τίτλο. Οι Πρωταθλητές του ΄61 ήταν : Κουκόπουλος, Μακρίδης, Λιάμης, Παναγιωταράκος, Ζάνος, Κουτσούκος, Ταβουλάρης, Παπακωνσταντόπουλος, Μανδηλάρης, Δέδες, Κατσικίδης, Νάκιος, Σιτζάκης.
Τη σεζόν 1961-62 η ομάδα του "τριφυλλιού" κατέκτησε εκ νέου τον τίτλο του Πρωταθλητή σε μία εξαιρετικά αμφίρροπη διοργάνωση που στη τελική κατάταξη της ισοβάθμησαν τέσσερις ομάδες στην πρώτη θέση.
Απολογισμός 6 νίκες - 3 ήττες με σύνολο πόντων 607-554. Στους αγώνες μπαράζ που ακολούθησαν σημειώνοντας δυο νίκες (με Ηρακλή 71-67 και Τρίτωνα 79-70) και μία ήττα (Ανατόλια 66-68) , ο Παναθηναϊκός κατέκτησε δίκαια τον τίτλο. Την περίοδο 1961-1962 αρχίζει κι η ευρωπαϊκή πορεία του συλλόγου. Στο πλαίσιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών αντιμετωπίζει στον α' γύρο τη Χάποελ Τελ Αβίβ, από την οποία και αποκλείεται με δύο ήττες (72-84, 56-82). Την ομάδα αποτέλεσαν οι : Λιάμης, Ταβουλάρης, Βασιλακόπουλος, Κατσικίδης, Παναγιωταράκος, Ζάνος, Μακρίδης, Αντωνιάδης, Μανδηλάρης, Παναγιωτίδης, Παπαδημητρίου, Κουκόπουλος.
Την επόμενη σεζόν ο Παναθηναϊκός κατέλαβε την 4η θέση στο τοπικό πρωτάθλημα και πήρε το εισιτήριο της πρόκρισης για το Πανελλήνιο πρωτάθλημα, όπου έμεινε στην 3η θέση, μετά την ήττα από τον Τρίτωνα (89-92) στο πλέον κρίσιμο παιχνίδι. Πάντως, ήταν η μόνη ομάδα που είχε καταφέρει να επιβληθεί της μετέπειτα πρωταθλήτριας ΑΕΚ, με 76-69.
Την επόμενη χρονιά (1963-1964) το πρωτάθλημα παίρνει άλλο επίπεδο μιας και δημιουργήθηκε η Α' εθνική κατηγορία. Η κατάσταση αλλάζει, μιας και πλέον γίνονται αγώνες στις έδρες και των δύο ομάδων και δεν χρειάζεται πρόκριση από το τοπικό πρωτάθλημα για την τελική φάση του πανελληνίου. Ο ΠΑΟ τερμάτισε την 3η θέση με 12 νίκες σε 18 παιχνίδια, διατήρησε την έδρα του αήττητη, αλλά μακριά από αυτή πέτυχε μόλις τρεις νίκες , κάτι που του στοίχισε την πρωτιά.
Η περίοδος 1964-1965 σηματοδοτεί την ανανέωση της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού, καθώς αποχώρησε η "παλιά φρουρά" και προωθήθηκαν τρεις αθλητές απ' τα φυτώρια, που έμελλε να γράψουν σπουδαία ιστορία με την πράσινη φανέλα. Χρήστος Ιορδανίδης, Ανδρέας Χαϊκάλης και Μιχάλης Κυρίτσης αποτέλεσαν την τριάδα στην οποία ακούμπησε ο σύλλογος μελλοντικά, αφού οι παράγοντες βλέποντας πόσο ισχυρή ήταν εκείνη την εποχή η ΑΕΚ (κέρδισε τα τρία πρώτα πρωταθλήματα της Α΄ εθνικής) θέλησαν να δουλέψουν για το αύριο του συλλόγου. Δεν έχασαν!
Την περίοδο 1965-66 εντάσσεται στο δυναμικό του Παναθηναϊκού ο κορυφαίος Έλληνας μπασκετμπολίστας εκείνης της εποχής, Γιώργος Κολοκυθάς. Με τον Παναθηναϊκό κατέκτησε 4 πρωταθλήματα το (1967, 1969, 1971, 1972), ενώ το 1969 αγωνίστηκε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων και το 1972 στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στο ελληνικό πρωτάθλημα σημείωσε 3.529 πόντους με ρεκόρ τους 51 την περίοδο 1966-1967. Τις χρονιές 1964, 1966 και 1967 αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος. Με την Εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε σε 90 αγώνες και σκόραρε 1807 πόντους. Μέτρησε 25 συμμετοχές σε Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα με την Εθνική και σημείωσε 492 πόντους (μ.ο. 19,7). Παρότι το ρόστερ του ΠΑΟ εκείνη την σεζόν ήταν εξαιρετικό, για μια ακόμα φορά δεν μπόρεσε να κοντράρει την ΑΕΚ, μένοντας στη 3η θέση , πίσω και από τον Αρη.
Φαινόταν, πάντως, ότι ο Παναθηναϊκός δημιουργούσε ομάδα για το μέλλον. Η ώρα του τίτλου δεν άργησε και την περίοδο 1966-67 οι "πράσινοι" ήταν κανονικός...οδοστρωτήρας. Η ομάδα ,με τον Γιώργο Κολοκυθά να βγαίνει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά πρώτος σκόρερ με 705 πόντους, πήρε τον τίτλο με ρεκόρ 21 νίκες και μία μόνο ήττα απ' το Παγκράτι (σύνολο πόντων 1830-1524). Η σύνθεση του ΠΑΟ ήταν : Κολοκυθάς, Παναγιωταράκος, Πολίτης, Πέππας, Κυρίτσης, Βασιλακόπουλος, Χαϊκάλης, Κουζούπης, Λιαμής, Λεκκάκης, Στεφάνου.
Την επόμενη σεζόν ο ΠΑΟ προσπάθησε να κάνει το repeat, αλλά η ΑΕΚ ήταν πολύ δυνατή και κατέκτησε τον τίτλο χωρίς να κάνει ήττα. Οι "πράσινοι" δεν το έβαλαν κάτω κι επέστρεψαν στη κορυφή το 1969. Την ίδια χρονιά το "τριφύλλι" κάνει αισθητή την παρουσία του στην Ευρώπη για πρώτη φορά. Φθάνει στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων, αλλά αποκλείεται από τη Δυναμό Τυφλίδας (81-67, 71-103). Η διοίκηση είχε ήδη τοποθετήσει τα θεμέλια ώστε ο ΠΑΟ να χτίσει την τεράστια ομάδα της δεκαετίας του 1970. Στην εξαιρετική βάση παικτών που είχε δημιουργηθεί (με πρώτο και καλύτερο τον Τάκη Κορωναίο),προστέθηκαν τα μετέπειτα αστέρια της εποχής (Κόντος, Κοκολάκης) κι ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ασυναγώνιστος για τους εγχώριους αντιπάλους.
Τη σεζόν 1969-1970 ο Παναθηναϊκός πρωτοπορεί, αφού έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που χρησιμοποίησε ξένο παίκτη στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (τον Αμερικανό, Γκρίνγουντ). Παράλληλα, η απόκτηση του σούπερ σκόρερ Απόστολου Κόντου από τον Ιωνικό Ν.Φ, έκαναν τους "πράσινους" μεγάλο φαβορί για τον τίτλο, αν και τελικά κάποιες άτυχες στιγμές έφεραν την ΑΕΚ στο βάθρο και τον ΠΑΟ δεύτερο, με απολογισμό νικών 17-5.
Τάσος Στεφάνου
Ξεκίνησε την καριέρα του ως αθλητής στα τμήματα υποδομής του συλλόγου και πιο συγκεκριμένα στο τμήμα καλαθοσφαίρισης του Παναθηναϊκού. Ξεκίνησε την καριέρα του ως αθλητής στα τμήματα υποδομής του συλλόγου και πιο συγκεκριμένα στο τμήμα καλαθοσφαίρισης του Παναθηναϊκού. Πενήντα τρία χρόνια κοντά, από το 1957 μέχρι σήμερα, ο Τάσος Στεφάνου ζει, αναπνέει και πορεύεται στον παλμό του «πράσινου γίγαντα». Ο γενικός διευθυντής της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, στέφθηκε πέντε φορές πρωταθλητής Ευρώπης, κατέκτησε αμέτρητα πρωταθλήματα και συνέβαλε τα μέγιστα των δυνατοτήτων του στην επίτευξη των άθλων του «αυτοκράτορα». Γεννήθηκε στην Αθήνα, στα «καταπράσινα» σοκάκια των Εξαρχείων. Ήταν και δεν ήταν 5 ετών όταν αντίκρισε για πρώτη φορά τα μπασκετικά «θηρία» του Παναθηναϊκού να «κατασπαράζουν» τη ΧΑΝ. Μαγεύτηκε! Αγάπησε τον αθλητισμό και αφιέρωσε τη ζωή του στο μπάσκετ. Συμμετείχε σε όλα τα τμήματα των υποδομών της ομάδας, αρχικά ως παίκτης και μετέπειτα σαν έφορος. Αγωνίσθηκε στην ανδρική ομάδα του Παναθηναϊκού, στέφθηκε μαζί της Πρωταθλητής το 1967 και συνέχισε, από διοικητικό πόστο πλέον, να υπηρετεί το «τριφύλλι» με ευλάβεια. Είτε ως παίκτης, είτε ως προπονητής, είτε ως έφορος, ο Τάσος Στεφάνου γνώρισε λαμπρές επιτυχίες. Ρίσκαρε για τον Παναθηναϊκό, αφιέρωσε την ζωή του σ’ αυτόν, γέλασε, έκλαψε και πορεύθηκε πιστά στο πλευρό του.
Κλήθηκε να στηρίξει το τμήμα μπάσκετ του Παναθηναϊκού σε δύσκολες εποχές. Είχε το σθένος, την πίστη που χρειαζόταν για να τα καταφέρει. Ακούραστος εργάτης, συνέχισε να συνεισφέρει στον σύλλογο με τον ίδιο ζήλο, την ώρα που οι «πράσινοι» κάρφωναν καταπράσινη τη σημαία τους στο υψηλότερο βουνό της Ευρώπης. Του αναλογεί μεγάλο μερίδιο της επιτυχίας, αφού υπήρξε και συνεχίζει να είναι στο πλευρό του μεγάλου συλλόγου εδώ και μισό αιώνα. Πάντοτε αναγκαίος, και τι δεν έκανε για τον «αυτοκράτορα» Παναθηναϊκό. Αποτελεί κομμάτι της ιστορίας του συλλόγου, γεγονός που τον κάνει ιδιαίτερα αγαπητό στο φίλαθλο κοινό. Ο Στεφάνου ήταν ο αθλητής του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου που αποκάλεσε πρώτος το κλειστό γήπεδο μπάσκετ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας ως: «Τάφο του Ινδού».
Ο ίδιος παραδέχεται πως αποτελεί τον… πνευματικό πατέρα του προσωνύμιου που φέρει η ιστορική έδρα, κάτι που εμπνεύστηκε μετά την προβολή της ταινίας «Τάφος του Ινδού» του Φριτς Λανγκ. Ο ίδιος θυμάται: «Είχα πάει με κάτι συμπαίκτες μου στο σινεμά ''Αρζεντίνα'', το οποίο βρισκόταν πολύ κοντά στο γήπεδο της Λεωφόρου. Παρακολουθήσαμε την ταινία ''Τάφος του Ινδού'' του Φριτς Λανγκ. Στο σενάριο, για να παέι ο πρωταγωνιστής στον τάφο έπρεπε να κατέβει μια σειρά με σκαλιά. Ήταν ίδια με εκείνα του κλειστού! Όταν τα είδα, είπα στην παρέα: ''Ο τάφος του Ινδού είναι ίδιος με το γήπεδό μας''. Το τι έγινε δεν περιγράφετε. Αυτό ήταν! Το όνομα έμεινε για πάντα»!
Γιώργος Βασιλακόπουλος
Οι «πράσινοι» απέκτησαν τον καταξιωμένο καλαθοσφαιριστή από την ομάδα του Πειραϊκού, περί τα τέλη της δεκαετίας του ’60. Από το 1957 στις υπηρεσίες του μεγάλου συλλόγου, ο Βασιλακόπουλος κατέκτησε σημαντικές διακρίσεις και βίωσε ανεπανάληπτες στιγμές υπερασπιζόμενος το «τριφύλλι». Ηγετική προσωπικότητα με αστείρευτες ψυχικές και σωματικές δυνάμεις, αποτέλεσε το «Α» και το «Ω» της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60.
Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος υπεραμύνθηκε της ομάδας, είτε αγωνιζόταν σε ένα ημίχρονο, είτε σε ολόκληρο τον αγώνα. Υπήρξε μάλιστα αρχηγός του Παναθηναϊκού επί σειρά ετών, γεγονός που τον φόρτωσε με τις πλέον σημαντικές αρμοδιότητες κατά τη διάρκεια των αναμετρήσεων. Δεν υπήρξε ματς που να μην είχε συμπεριληφθεί το όνομα του στους διακριθέντες. Τίμησε το έμβλημα, τον φίλαθλο κόσμο και την ιστορία του Παναθηναϊκού, γεγονός που τον έχρισε ιδιαίτερα αγαπητό στην «πράσινη» εξέδρα, στην διοίκηση, στα αποδυτήρια. Αναλυτικά οι σεζόν που ο Βασιλακόπουλος κατέκτησε το Πρωτάθλημα: 1959-1960, 1960-1961 και 1966-1967.
(1971-1980)
Η δεκαετία του '70 βάφεται "πράσινη" μ' έξι πρωταθλήματα κι ένα Κύπελλο Ελλάδας. Ο Ολυμπιακός του Νίκου Γουλανδρή, με τους πολλούς ομογενείς, είναι ο άμεσος αντίπαλός του, ενώ αρχίζει ν' ανατέλλει το άστρο του Άρη. Οι προπονητές των τίτλων ήταν ο Κώστας Μουρούζης (4), ο Ρίτσαρντ Ντουξάιρ κι ο Κώστας Αναστασάτος.
Η σεζόν 1970-71 σηματοδοτεί την έναρξη της "χρυσής" εποχής. Αν και χωρίς τον -επί μία εξαετία ηγέτη του -Γιώργο Κολοκυθά, που αποχώρησε απ' την ενεργό δράση, ο Παναθηναϊκός στέφεται Πρωταθλητής με 23 νίκες - 3 ήττες και σύνολο πόντων 2200-1798. Προπονητής ήταν ο Κώστας Μουρούζης. Την ομάδα αποτελούσαν οι : Κόντος, Κορωναίος, Κέφαλος, Κοκολάκης, Παπάζογλου, Ιορδανίδης, Παπαντωνίου. Παρότι ο ΠΑΟ είχε την καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα, με 2.200 πόντους σε 16 αγώνες, κανένα απ' τα "αστέρια" του δεν ήταν στους πέντε πρώτους σκόρερ, δείγμα πλουραλισμού.
Την επόμενη χρονιά, ο Παναθηναϊκός αν και ισοβαθμεί στην πρώτη θέση με τον Ολυμπιακό κατακτά για δεύτερη συνεχή χρονιά τον τίτλο με απολογισμό 22 νίκες - 4 ήττες και σύνολο πόντων 2117 - 1707. Προπονητής είναι ο Κ. Μουρούζης. Την ομάδα αποτελούν οι : Κόντος, Ζωγράφος, Ζέγκλερης, Κορωναίος, Δημαράς, Κέφαλος, Κυρίτσης, Κοκολάκης, Παπάζογλου, Ιορδανίδης, Παπαντωνίου, Παναγιωταράκος, Χαϊκάλης, Πέππας, Παρασκευάς. High-light της περιόδου η πρόκριση στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών όπου ο ΠΑΟ αποκλείστηκε από την πανίσχυρη Ινις Βαρέζε (78-70, 55-69).
Την περιοδο 1972-73 ο Παναθηναϊκός εξακολούθησε την κυριαρχία του, παίρνοντας τον τρίτο σερί τίτλο του. Παρά την ανανέωση και τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας (ήρθαν εφτά νέοι παίκτες) ο ΠΑΟ κατακτά το πρωτάθλημα με απολογισμό 24 νίκες - 2 ήττες και σύνολο πόντων 2177 - 1836. Βασικοί πρωταγωνιστές, ο Απ. Κόντος (4ος σκόρερ του πρωταθλήματος με 532 πόντους), ο Χ. Ιορδανίδης (515 πόντους) και ο Δ. Κοκολάκης το άστρο του οποίου αρχίζει ν' ανατέλλει. Η σύνθεση της ομάδας ήταν : Κόντος, Σίγκας, Κοκολάκης, Παπαντωνίου, Δημαράς, Χαϊκάλης, Ιορδανίδης, Κέφαλος, Παπάζογλου, Χουσέας, Κορωναίος, Μπρούτσος, Μπόγδανος, Πουλίδης, Μιχελής.
Το 1974 έρχεται ακόμα ένα πρωτάθλημα με απολογισμό 19 νίκες - 3 ήττες και σύνολο πόντων 1697-1439. Ο Απόστολος Κόντος ανακηρύσσεται δεύτερος σκόρερ της διοργάνωσης με 496 πόντους. Η σύνθεση της ομάδας: Κόντος, Ιορδανίδης, Κέφαλος, Χουσέας, Παπάζογλου, Κοκολάκης, Χαϊκάλης, Παπαντωνίου, Πουλίδης, Κουμανάκος, Μπόγδανος, Δημαράς Ο ΠΑΟ πέτυχε 19 νίκες σε 22 αγώνες (έχασε από ΑΕΚ, Αρη, ΠΑΟΚ).
Με κεκτημένη ταχύτητα, έρχεται το πρωτάθλημα του 1975, με τον ΠΑΟ να νικά 20 από τους 22 αγώνες του (ηττήθηκε μόνο από ΑΕΚ-Ολυμπιακό) και να παρουσιάζει την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος. Η κατάκτηση της κούπας έχει γίνει υπόθεση ρουτίνας για τους παίκτες του Παναθηναϊκού που υπό την καθοδήγηση του Ρίτσαρντ Ντουκσάϊρ και τον Απόστολο Κόντο (με 478 πόντους) ν' ανακηρύσεται τέταρτος σκόρερ του Πρωταθλήματος, άφησαν πίσω τους αντιπάλους τους. Η σύνθεση της ομάδας: Α. Κόντος, Σ. Κόντος, Κέφαλος, Κορωναίος, Παπάζογλου, Κοκολάκης, Παπαντωνίου, Ιωάννου, Μπατής, Ιορδανίδης, Καμπουράκης, Σπηλιόπουλος.
Την περίοδο 1975-1976 το σερί των τίτλων διακόπηκε, ενώ στο κύπελλο Ελλάδας (που διοργανώθηκε για πρώτη φορά) οι "πράσινοι" δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι καλό. Η ομάδα έμεινε πίσω από Ολυμπιακό-Αρη, στην Ευρώπη αποκλείστηκε από τον πρώτο γύρο, μια κακή σεζόν γενικά που στιγματίστηκε απ' την τιμωρία του Χρήστου Ιορδανίδη, αλλά και τους συχνούς τραυματισμούς σημαντικών παικτών που δεν άφησαν την ομάδα να βρει ρυθμό σε κανένα σημείο της σεζόν.
Το 1977 ο τίτλος του Πρωταθλητή επιστρέφει στον φυσικό κάτοχο του με χαρακτηριστική άνεση. Τρεις βαθμοί διαφορά από τον δεύτερο ΄Αρη με απολογισμό 21 νίκες και 1 ήττα, σύνολο πόντων 1933-1640.
Η σύνθεση της ομάδας: Α. Κόντος, Κέφαλος, Κορωναίος, Κοκολάκης, Παπαντωνίου, Παπάζογλου, Σ. Κόντος, Ιωάννου, Μπατής, Κακογεωργίου, Καμπουράκης, Πετρακάκης. Ο Απόστολος Κόντος ήταν τέταροτς σκόρερ στο πρωτάθλημα κι οι πρωταθλητές είχαν την καλύτερη επίθεση με μ.ο πόντων που ξεπερνούσε τους 90 ανά αγώνα.
Το 1978 ο ΠΑΟ μένει πίσω απ' τον Ολυμπιακό, οι "πράσινοι" μέτρησαν 19 νίκες σε 22 αγώνες, αλλά δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τους Πειραιώτες. Την σεζόν 1978-79 ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να πάρει τον τίτλο (που κατέληξε στον Αρη), αλλά τουλάχιστον χάρηκε με την κατάκτηση του πρώτου του κυπέλλου (79-72), νικώντας στο τελικό του Παναθηναϊκού Σταδίου τον Ολυμπιακό. Εκείνη η κούπα ήταν ο πρώτος τίτλος του Κώστα Πολίτη ως προπονητή, ενώ στο παιχνίδι με τους Πειραιώτες έκανε την πρώτη του εμφάνιση με την πράσινη φανέλα ο Ντέηβιντ Στεργάκος.
Ενισχυμένος με τους σπουδαίους Στεργάκο -Βίδα, αλλά και τον Μέμο Ιωάννου οργανωτή της ομάδας, ο Παναθηναϊκός παρουσιάζοντας αξιοθαύμαστη υπεροπλία σε όλες τις θέσεις, πήρε τον τίτλο την περίοδο 1979-1980. Στην α΄ φάση αήττητος με 16 νίκες και σύνολο πόντων 1572-1250 και στην β΄ φάση με 12 νίκες - 2 ήττες και σύνολο πόντων 1342-1131. Ο Απόστολος Κόντος ανακηρύσσεται πέμπτος σκόρερ της διοργάνωσης με 634 πόντους. Η σύνθεση της ομάδας: Κόντος, Κοκολάκης, Στεργάκος, Βίδας, Παπαντωνίου, Ιωάννου, Παπάζογλου, Μπατής, Γκάρος, Γεωργανάς, Κορωναίος, Καλογερόπουλος.
Τάκης Κορωναίος
Ο Τάκης (Παναγιώτης) Κορωναίος γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1952 και έκανε μεγάλη καριέρα με τον Παναθηναϊκό με τον οποίο κατέκτησε 11 πρωταθλήματα (1969, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1980, 1981, 1982 και 1984) και τρία κύπελλα Ελλάδας (1979, 1982 και 1983), ενώ έπαιξε και στον ΠΑΟΚ (1985-86) και έκλεισε την καριέρα του στον Πανιώνιο. Σταματώντας το μπάσκετ έγινε προπονητής και πέρασε απο τον πάγκο πολλών ερασιτεχνικών συλλόγων της Αττικής. Επίσης, πέρασε από τον πάγκο των ομάδων: Μαρούσι, Κεραυνός Στροβόλου (Κύπρος), Α.Ο. Δάφνης, Α.Ο. Νήαρ Ηστ Καισαριανής και το 2007 της γυναικείας ομάδας του Πανιώνιου.
Αγωνίστηκε στην εθνική εφήβων σε έναν αγώνα και σημείωσε και 4 πόντους, στις 29 Μαρτίου 1970 εναντίον της Αιγύπτου (119-55). Φόρεσε επίσης την φανέλα της εθνικής αντρών σε 151 αγώνες σημειώνοντας 1835 πόντους. Πρώτη φορά έπαιξε με το εθνόσημο στις 25 Ιουνίου 1975 στο Σαράγεβο εναντίον της Βουλγαρίας για το Βαλκανικό κύπελλο, και τελευταία φορά στις 29 Οκτωβρίου 1981 εναντίον της Πολωνίας σε φιλικό παιχνίδι. Σε αγώνα της εθνικής ξαναέπαιξε στις 2 Ιουλίου 1999 σε φιλικό παιχνίδι με την Ολλανδία. Ήταν διεθνής και με την εθνική ενόπλων.
Γιώργος Κολοκυθάς
Ο «ιπτάμενος» Κολοκυθάς μαζί με τους Κορωναίο, Κόντο, Παπαντωνίου, Κοκολάκη συνέβαλε στην παντοδυναμία του μπασκετικού τμήματος τη δεκαετία του ’60. Πρωταθλητής τις σεζόν 1967, 1969, 1971 και 1972, το 1969 αγωνίσθηκε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων, ενώ το 1972 βρέθηκε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στο ελληνικό πρωτάθλημα σημείωσε συνολικά 3.529 πόντους! Ο ίδιος κατέχει το ρεκόρ σκοραρίσματος της αγωνιστικής περιόδου 1966-1967 με 51 πόντους. Τέλος, τις σεζόν 1964, 1966 και 1967 αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο Κολοκυθάς αγωνίστηκε σε συνολικά 90 συναντήσεις με την Εθνική ομάδα. Συνολικά σκόραρε 1.807 πόντους, συμπληρώνοντας 25 συνολικά συμμετοχές σε Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα, στα οποία σκόραρε συνολικά 492 πόντους. Στο πλαίσιο του 15ου Ευρωμπάσκετ, το 1967 στο Ελσίνκι, ο Κολοκυθάς αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 206 πόντους, στην πρώτη διάκριση Έλληνα παίκτη σε διεθνές επίπεδο! Πρώτος σκόρερ και στο Ευρωμπάσκετ του 1969 στην Καζέρτα, σημείωσε συνολικά 159 πόντους. Στο τελευταίο του ματς με την εθνική, στις 4 Μαΐου 1971 με αντίπαλο την Σκωτία, σκόραρε συνολικά 35 πόντους, αποχαιρετώντας το κοινό του με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Μετά το τέλος της σπουδαίας καριέρας του, ανέλαβε χρέη εφόρου και στη συνέχεια υπήρξε πρόεδρος των εθνικών ομάδων.
Απόστολος Κόντος
Το «πολυβόλο» της περιφερειακής γραμμής του Παναθηναϊκού! Σουτέρ με αναπτυγμένη αίσθηση ευστοχίας, ο Απόστολος Κόντος αποτέλεσε τον κορυφαίο περιφερειακό της δεκαετίας του ’70. Αποκτήθηκε από τον Ιωνικό Νέας Φιλαδέλφειας, όντας το κορυφαίο ταλέντο της εποχής. Αγωνίσθηκε μέχρι τα 39 του χρόνια. Ο σπουδαίος σκόρερ του Παναθηναϊκού κατέκτησε με το «τριφύλλι» στο στήθος 11 τρόπαια, στέφθηκε πρωταθλητής τις σεζόν 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1980, 1981 και 1982 και Κυπελλούχος το 1979 και το 1982. Όσον αφορά την Ευρώπη, ο Κόντος συμμετείχε με τους «πράσινους» στην εξάδα του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, διάκριση που κέρδισε το «τριφύλλι» με δύο δικές του βολές απέναντι στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Ένα τέτοιος άσος, με τα χαρίσματα του Κόντου, ήταν αδύνατον να απουσιάζει από τις υποχρεώσεις των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων της χώρας. Αγωνίσθηκε σε όλα τα κλιμάκια της εθνικής μπάσκετ και προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στο πλαίσιο των παγκόσμιων και ευρωπαϊκών διοργανώσεων που συμμετείχε. Η ελληνική ομοσπονδία καλαθοσφαίρισης κατατάσσει τον Κόντο στην κορυφαία θέση των σκόρερ όλων των εποχών! Ο αθλητής του Παναθηναϊκού σημείωσε συνολικά 1.114 πόντους με την εθνική και κατατάσσεται στους μεγαλύτερους σκόρερ όλων των εποχών. Αρίθμησε συνολικά 114 συμμετοχές, καταγράφοντας παρουσίες στο Ευρωμπάσκετ 1973, στο Ευρωμπάσκετ 1975 και στο Κύπελλο Εθνών Ευρώπης το 1974. Αξίζει να σημειωθεί τέλος, πως με την εθνική εφήβων κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο, στο πλαίσιο του Ευρωμπάσκετ εφήβων το 1970.
(1981-1990)
Η κυριαρχία του Παναθηναικού συνεχίστηκε στο πρώτο μισό της δεκαέτιας του '80, με τέσσερα πρωταθλήματα και τρία κύπελλα. Ανετη κατάκτηση του πρωταθλήματος φύλαγε για τον ΠΑΟ η σεζόν 1980-81, με 23 νίκες - 3 ήττες και σύνολο πόντων 2501-2035. Η σύνθεση της ομάδας: Κόντος, Κορωναίος, Στεργάκος, Κοκολάκης, Βίδας, Παπαντωνίου, Κατσίνης, Γκάρος, Γεωργανάς, Ιωάννου, Καλογερόπουλος, Μεταξάς.
Για τρίτη συνεχή χρονιά (1981-82)ο Παναθηναϊκός κατακτά το πρωτάθλημα βασιζόμενος στην πληρότητα και την ωριμότητα του έμψυχου δυναμικού του. Μάλιστα εκείνη την περίοδο, με τον Κώστα Πολίτη να κουτσάρει, οι "πράσινοι" πανηγύρισαν το πρώτο νταμπλ στην ιστορία τους. Το Κύπελλο Ελλάδας απέκτησε ιδιαίτερη βαρύτητα αφού κατακτήθηκε ουσιαστικά εκτός έδρας. Ο Παναθηναϊκός απέκλεισε κατά σειρά τους : Πιερικό 97-74, ΄Αρη 85-73, ΑΕΚ 109-80. Στον τελικό που διεξήχθη στο "Αλεξάνδρειο" μπροστά σε ένα φανατισμένο κοινό υπέρ του ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός νίκησε τον "Δικέφαλο" 65-63 (Στεργάκος 21, Κοκολάκης 13, Βίδας 12, Κορωναίος 10, Κόντος 7, Ιωάννου 2, Παπαντωνίου). Στο πρωτάθλημα υπήρξε απολογισμός, 22 νικών - 4 ηττών και σύνολο πόντων 2259 - 1856 Η σύνθεση της ομάδας: Κόντος, Στεργάκος, Κοκολάκης, Βίδας, Κορωναίος, Ιωάννου, Κατσίνης, Παπαντωνίου, Μπατής, Γεωργανάς, Βενιέρης, Καλογερόπουλος, Γκάρος, Καρανάσος. Παράλληλα εκείνη η χρονιά σημαδεύτηκε και από εξαιρετική παρουσία στην Ευρώπη, αφού οι "πράσινοι" πέρασαν στις έξι καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες αποκλείοντας και την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Το 1983 οι "πράσινοι" έχασαν το πρωτάθλημα και μάλιστα έμειναν τρίτοι, πίσω από Άρη και ΠΑΟΚ. Παρηγοριά για αθλητές, διοίκηση και κόσμο αποτέλεσε η κατάκτηση του Κυπέλλου. Αποκλείοντας κατά σειρά τους : Πρωτέα 104-64, Ηρακλή 95-80, Περιστέρι 68-64, ΄Αρη 74-60, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε στον τελικό -που διεξήχθη στο κατάμεστο γήπεδο της Γλυφάδας -τον Ολυμπιακό τον οποίο νίκησε με 72-62 (Στεργάκος 23, Κορωναίος 19, Κάππος 4, Ανδρίτσος 12, Ιωάννου 8, Κοκολάκης 11).
Ο ΠΑΟ επέστρεψε σε πρωταγωνιστικό ρόλο το 1984 παίρνοντας την κούπα του πρωταθλήματος στο μπαράζ της Κέρκυρας, με προπονητή τον Μιχάλη Κυρίτση. Ήταν το τελευταίο ...χρυσάφι, πριν έρθουν τα 14 "πέτρινα" χρόνια. Από το 1983 είχαν αρχίσει να φαίνονται σημάδια παρακμής, με τις αποχωρήσεις των Απόστολου Κόντου-Χρήστου Κέφαλου, αλλά και τις μεταγραφές των σταρ σ' ανταγωνιστικά σωματεία (ο Κοκολάκης μεταγράφηκε στον Αρη, ο Κορωναίος πήγε στον ΠΑΟΚ). Το 1984, το "νέο αίμα" αποτελούσαν οι Λιβέρης Ανδρίτσος (από το 1983), Δημήτρης Σκροπολίθας οι οποίοι αντικαθιστούσαν στον επιθετικό τομέα τον Απόστολο Κόντο. Στη λήξη της σεζόν, ΠΑΟ και Αρης ισοβάθμησαν με απολογισμό 24 νίκες - 2 ήττες και σύνολο πόντων για τον Παναθηναϊκό 2298 - 1823. Στην Κέρκυρα ο Παναθηναϊκός νίκησε 80-76 και κατέκτησε το 19ο πρωτάθλημα της ιστορίας του. Ο Τ. Κορωναίος ανακηρύχθηκε τέταρτος σκόρερ του πρωταθλήματος. Την ομάδα αποτέλεσαν οι : Κορωναίος, Στεργάκος, Ανδρίτσος, Κάππος, Βίδας, Σκροπολίθας, Ιωάννου, Τόλιας, Καλογερόπουλος, Πολίτης,
Τσαντίλης, Σωτηρίου.
Το 1985 με τον Μιχάλη Κυρίτση στο πάγκο τους, οι "πράσινοι" έμειναν τρίτοι στο πρωτάθλημα, πίσω από Αρη-ΠΑΟΚ, χάνοντας πέντε φορές (δύο στην έδρα τους , τρεις εκτός). Η ομάδα είχε χάσει τον Τομ Κάππο και τον Δημήτρη Κοκολάκη, ενώ στο ρόστερ της είχε ενταχθεί ο Αργύρης Παπαπέτρου. Ο ΠΑΟ έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου, αντιμετώπισε στο ΣΕΦ τον Αρη κι έχασε εύκολα με 86-70, με τους Γκάλη -Γιαννάκη να σκοράρουν μαζί 70 πόντους, όσους όλους έβαλαν οι ηττημένοι.
Την επόμενη χρονιά ο Μιχάλης Κυρίτσης παρέμεινε στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, που είχε αποδυναμωθεί κι άλλο, μετά την απόφαση του Τάκη Κορωναίου να μεταγραφεί στον ΠΑΟΚ. Η ομάδα υπέστη 7 ήττες, ισοβάθμησε στο τέλος με τον Παιώνιο στη 3η θέση, αλλά έμεινε 4η, αφού είχε χειρότερο συντελεστή πόντων από τους Νεοσμυρνιώτες. Στο κύπελλο Κόρατς, αποκλείστηκε από την ελβετική Βεβέ με δύο ήττες στους "8" της διοργάνωσης. Η υπέρβαση έγινε στο κύπελλο, με τον ΠΑΟ ν' αποκλείει στα ημιτελικά τον πανίσχυρο Αρη. Για να φτάσει ως τον τελικό της διοργάνωσης ο Παναθηναϊκός απέκλεισε κατά σειρά τους : Κάδμο 95-67, ΑΕΚ 99-81, Περιστέρι 102-72 και στους "4" τους "κίτρινους" της Θεσσαλονίκης. Στο τελικό του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας το Κύπελλο ήρθε στη Λεωφόρο, με νίκη επί του Ολυμπιακού με 88-78 (Στεργάκος 25, Ανδρίτσος 22, Παπαπέτρου 16, Ιωάννου 13, Βίδας 1, Σκροπολίθας 11, Πετρουγάκος).
Ακολούθησαν δύσκολα χρόνια. Την περίοδο 1986-87, οι "τριφυλλοφόροι" κατρακύλησαν στη 5η θέση του πρώτου πρωταθλήματος της Α1, έχοντας μάλιστα πιο πολλές ήττες από νίκες. Η ομάδα απλά κατάφερε να κερδίσει την πρόκρισή της στο κύπελλο Κόρατς της επόμενης σεζόν, ενώ στο κύπελλο δεν μπόρεσε να φτάσει ούτε μέχρι τα προημιτελικά. Το σημαδιακό γεγονός ήταν η ανάληψη των τυχών του τμήματος από την οικογένεια Γιαννακόπουλου που έμελλε να εκτινάξει το τμήμα- με τους κόπους και τις οικονομικές τις θυσίες- σε απίστευτους θριάμβους κι επιτεύγματα τις δεκαετίες '90 και '00.
Την περίοδο 1987-88 ο Παναθηναϊκός δεν καταφέρνει τίποτα καλύτερο από την προηγούμενη. Τερματίζει ξανά 5ος στη κανονική περίοδο του πρωταθλήματος με 10 νίκες σε 18 ματς, στα πλέι-οφ ήρθε εύκολος αποκλεισμός από την ΑΕΚ και μετά την επικράτησή του επί του Φίλιππου Θεσσαλονίκης εξασφαλίζει την συμμετοχή του στο Κόρατς.
Τη σεζόν 1988-89 έγινε αποδεκτή η συμμετοχή ενός ξένου παίκτη στο πρωτάθλημα, πρώτος Αμερικανός στην ιστορία του ΠΑΟ στην Α1 ήταν ο σπουδαίος Έντγκαρ Τζόουνς, με σημαντική καριέρα στο ΝΒΑ. Η ομάδα κάνει 12 νίκες σε 18 ματς στην κανονική περίοδο και τερματίζει 3η, πίσω από Αρη, ΠΑΟΚ, στα πλέι-οφ έφτασε μέχρι τα ημιτελικά όπου και αποκλείστηκε από τον ΠΑΟΚ. Στο κύπελλο έφτασε μέχρι τους ημιτελικούς, αλλά εκεί περίμενε ο Αρης και όλα...τελείωσαν.
Η περίοδος 1989-1990 σηματοδοτεί την μεγάλη επιστροφή του Τάκη Κορωναίου (μετά από παρουσία σε ΠΑΟΚ, Πανιώνιο) στο "σπίτι" του, προκειμένου να κλείσει την καριέρα του. Τα χρόνια είχαν περάσει για τον μεγάλο σκόρερ, που παρότι έκανε καλό δίδυμο με τον άλλο "μπόμπερ", Ε. Τζόουνς, δεν οδήγησαν την ομάδα πιο ψηλά από την πέμπτη θέση της κανονικής περιόδου. Με 13 νίκες σε 22 ματς, αλλά και το 77-62 επί του Αρη στη Λεωφόρο, που είχε κάνει αίσθηση, ολοκληρώθηκε η regular season που δεν είχε πλέι-οφ, μιας κι εκεί προκρίνονταν οι ομάδες του top-4. Στο κύπελλο, η ομάδα έφτασε μέχρι τα προημιτελικά, όπου αποκλείστηκε από την ΑΕΚ.
Παύλος Γιαννακόπουλος
Δεν υπάρχει παράγοντας τα τελευταία σαράντα χρόνια που να κράτησε τόσο ψηλά το φρόνιμα των Παναθηναϊκών, όσο ο Παύλος Γιαννακόπουλος. Σε πολύ δύσκολες εποχές για το «τριφύλλι», σε εποχές που ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε το πάνω χέρι στο ποδοσφαιρικό κατεστημένο, ο Παύλος στο μπάσκετ απαντούσε με Πρωταθλήματα Ευρώπης, Πρωταθλήματα, Κύπελλα, διακρίσεις. Ανέλαβε το μπάσκετ το 1987. Νωρίτερα (το 1984) βοηθούσε το τμήμα και τον αείμνηστο Μαλακατέ ενισχύοντας οικονομικά τον σύλλογο. Από τότε που ανέλαβε δεν έμεινε σούπερ άσος του μπάσκετ που να μην έρθει στο τριφύλλι! Γκάλης, Γιαννάκης, Χριστοδούλου, (μόνο ο Φασούλας του ξέφυγε κι ακόμη έχει να το λέει ο πρόεδρος), Πάσπαλι, Κόμαζετς, Βράνκοβιτς, Σκοτ, Ράτζα, Βολκόφ, Μποντίρογκα, Ρέμπρατσα, Κόμαζετς.... Ένας μόνον του ξέφυγε. Ο μεγάλος Ντράζεν Πέτροβιτς, που είχε υπογράψει στο τριφύλλι το 1993, αλλά δυστυχώς σκοτώθηκε και δεν πρόλαβε να έρθει… Από τότε που ανέλαβε ο Γιαννακόπουλος ο Παναθηναϊκός αναδείχθηκε πέντε φορές Πρωταθλητής Ευρώπης, 12 φορές Πρωταθλητής Ελλάδας, 8 φορές Κυπελλούχος Ελλάδας, ενώ κατέκτησε και το παγκόσμιο τρόπαιο του Διηπειρωτικού, επικρατώντας με σχετική άνεση της Πρωταθλήτριας ομάδας από την Λατινική Αμερική. Σαν άνθρωπος, ο Παύλος Γιαννακόπουλος αποτελεί πρότυπο κλασσικού οικογενειάρχη. Σπανίως κάνει δημόσιες εμφανίσεις. Σπανίως εμφανίζεται σε γκλάμουρ δεξιώσεις. Είναι λιτός, απλός. Βεβαίως τα τελευταία χρόνια – ενώ δεν πήγαινε στα μπουζούκια – τον τραβάνε οι παίκτες του αφού σαρώνουν τα πάντα και αναγκαστικά ο πρόεδρος μη θέλοντας να τους χαλάσει το χατίρι τους ακολουθεί τρεις φορές τον χρόνο. Και λέμε τρεις, διότι όπως καταλαβαίνεται και γνωρίζεται, την πρώτη πάει για το Πρωτάθλημα, την δεύτερη όταν ο Παναθηναϊκός κατακτά το Κύπελλο και την τρίτη όταν σηκώνει ψηλά το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Θέλει δεν θέλει λοιπόν, προσαρμόζεται στις…. κακές συνήθειες αφού η ομάδα του έχει γίνει τόσο άπληστη που δεν αφήνει τίποτε να πάρουν οι αντίπαλοι. Έστω ένα Κυπελλάκι…
Θανάσης Γιαννακόπουλος
Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος συνέβαλε καθοριστικά στο πλευρό του αδελφού του Παύλου, όσον αφορά τις υπερπροσπάθειες της ομάδας μπάσκετ για εδραίωση στην κορυφή. Στο πλευρό του Παναθηναϊκού, ο Θανάσης Γιαννακόπουλος πανηγύρισε συνολικά πέντε πρωταθλήματα Ευρώπης! Είναι το στέλεχος που θα το δείτε στο πλευρό του Παναθηναϊκού, σε όλα τα σπορ! Από το μπάσκετ, στο ποδόσφαιρο και μετά στο βόλεϊ, με ενδιάμεση στάση στο πόλο και γρήγορο πέρασμα από το Διοικητικό Συμβούλιο του Ερασιτέχνη! Πόσες και πόσες φορές, είτε σε κρίσιμα, είτε σε θεωρητικά εύκολα ματς, ο Θανάσης παραχώρησε – και παραχωρεί – το ελεύθερο της εισόδου σε εκατοντάδες νέα παιδιά, τα οποία έσπευδαν στο γήπεδο χωρίς εισιτήριο. «Όλοι μέσα» φώναζε ο «μπροστάρης» και με τα χέρια του άνοιγε διάπλατα τις πύλες των γηπέδων, για να εισβάλει σαν ποταμός, ο ακαταμάχητος φίλαθλος κόσμος του ΠΑΟ. Αυτός ο άντρας, αψήφησε όλες τις επιπτώσεις για λογαριασμό του Παναθηναϊκού. Έτσι τον γνωρίσαμε, έτσι τον αγαπήσαμε, έτσι γουστάρουμε να τον βλέπουμε. Μάγκα και Παναθηναϊκό! Αποτελεί κι αυτός, την παρηγοριά, την ελπίδα, την φλόγα της αισιοδοξίας για τον φίλαθλο κόσμο του «τριφυλλιού» και τα οράματα του. Παρών σε όλα τα σπορ, σε όλες τις κατηγορίες, ενίσχυσε και συνεχίζει να ενισχύει τον Παναθηναϊκό από όλα τα πόστα. Απίστευτα εκδηλωτικός, απρόβλεπτος, έχει φωλιάσει στις καρδιές όλων των Παναθηναϊκών, κάτι που σίγουρα, ήθελε και ο ίδιος. Ισχυρή προσωπικότητα, υπήρξε πρόεδρος του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού για πολλά χρόνια. Εκείνος έτρεξε, εκείνος πλήρωσε, εκείνος στήριξε τα οράματα όλων των Παναθηναϊκών τμημάτων, όταν ουδείς γνώρισε ποιο θα είναι το αύριο. Ο Θανάσης κατάφερε και απογείωσε τα περισσότερα από τα ερασιτεχνικά τμήματα του συλλόγου, προσφέροντας άφθονο χρήμα, ρανίδες από αίμα, καντάρια από ιδρώτα. Για κάθε ξιφομάχο, για κάθε βολεϊμπολίστα, για κάθε αθλητή του Στίβου, της πυγμαχίας, του πόλο του Παναθηναϊκού, ο Θανάσης ήταν, είναι και θα είναι το απόλυτο στήριγμα. Ένας ηγέτης, ένας παράγοντας ακαταμάχητος σε όλα τα επίπεδα. Πάντοτε εκεί, στα υπόγεια παλάτια του γηπέδου της Λεωφόρου, γέλασε, έκλαψε, μέθυσε, αγάπησε, πέταξε… Ο Παναθηναϊκός αποτελεί για τον Θανάση Γιαννακόπουλο αναπνοή, παλμό, όνειρο. Ολοκλήρωσε την θητεία του πρόσφατα, ωστόσο παραμένει πιστός στις αρχές του, στην αγάπη του, στο ενδιαφέρον που επέδειξε και συνεχίζει να επιδεικνύει για τον έναν και μοναδικό σύλλογο του «τριφυλλιού».
Λιβέρης Ανδρίτσος
Υπήρξε βασικό στέλεχος της μπασκετικής ομάδας από το 1982 έως και το 1992. Δεινός σουτέρ, «ξεχείλωνε» το αντίπαλο στεφάνι με τα καλάθια και τα καρφώματα που επιχειρούσε. Προσέφερε πολύτιμες νίκες στον Παναθηναϊκό και κατάφερε να τον οδηγήσει δύο φορές στην κατάκτηση του Πρωταθλήματος και άλλη μια στην κατάκτηση του Κυπέλλου. Μετρούσε τα λόγια του μέχρις ότου πάταγε στα παρκέ. Εκεί χανόταν το… μέτρο. Αμυνόταν, έτρεχε, σκόραρε, καθοδηγούσε. Αυτός ο υπεραθλητής, διεύρυνε τα όρια του κάθε φορά που ερχόταν σε επαφή με την πορτοκαλί «θεά». Επέλεγε να μιλήσει στο γήπεδο και το έπραττε με τον πλέον «λαλίστατο» τρόπο. Με τους Στεργάκο, Ιωάννου και τους υπόλοιπους πρωταθλητές της ομάδας, μετέτρεψαν τον «Τάφο του Ινδού» σε «Τάφο αντιπάλων»! Ιδιαίτερα συναισθηματικός, δέθηκε με την ομάδα και το φίλαθλο κοινό, με αποτέλεσμα να προσφέρει τα μέγιστα των δυνατοτήτων του. Αδαμάντινος χαρακτήρας, υπήρξε πρότυπο αθλητή για πολλά χρόνια. «Μαχητής» με οράματα και ιδεολογίες, δεν προκάλεσε ποτέ το παραμικρό πρόβλημα. Πάντοτε εκεί, πάντοτε πιστός, ηγήθηκε της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού σε πολλές περιπτώσεις. Μαζί με τους συμπαίκτες του, έθεσε τις βάσεις για τον σημερινό «αυτοκράτορα» των παρκέ. Υπήρξε πρωταγωνιστής στον τελικό του Ευρωμπάσκετ το 1987! Με δύο δικά του καλάθια, η εθνική ισοφάρισε την τότε ΕΣΣΔ και οδήγησε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στην παράταση του τελικού Ευρώπης. Η Ελλάδα κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το Πρωτάθλημα Ευρώπης και φυσικά το χρυσό μετάλλιο του θεσμού. Όσον αφορά την παρουσία του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, χαρακτηρίστηκε αθόρυβη αλλά ουσιαστική. Είχε υπάρξει 182 φορές διεθνής, έχοντας σημειώσει συνολικά 965 πόντους. Η πρώτη μεγάλη διοργάνωση που συμμετείχε ήταν το Ευρωμπάσκετ του 1983 για να ακολουθήσει το Μουντομπάσκετ 1986. Κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του ’87, σημειώνοντας συνολικά 18 πόντους στις αναμετρήσεις του ημιτελικού και τελικού. Το 1989 κέρδισε το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1989 στο Ζάγκρεμπ, τερμάτισε πέμπτος στο πλαίσιο των συναντήσεων του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Αργεντινής το 1990, και ολοκλήρωσε την καριέρα του ένα χρόνο αργότερα, στο Ευρωμπάσκετ του '91, όπου και κατέκτησε την πέμπτη θέση της γενικής κατάταξης.
Ντέιβιντ Στεργάκος
Ο Ντέιβιντ Στεργάκος (Δαβίδ Νέλσον) μαζί με τους Κυριάκο Βίδα και Λιβέρη Ανδρίτσο κυριάρχησαν στο μπάσκετ του ΠΑΟ στα μέσα της δεκαετίας του 80. Γεννήθηκε στις ΗΠΑ, στο Κάνσας Στέϊτ του Μιζούρι στις 24 Οκτωβρίου 1956. Αγωνιζόταν στη θέση του πάουερ φόργουορντ (ύψος 2,06). Το 1978 επιλέχθηκε από τους Μπόστον Σέλτικς στο νούμερο 72 του ντραφτ του ΝΒΑ. Το 1979 εντάχθηκε στην ομάδα του Παναθηναϊκού με τον οποίο κέρδισε το πρωτάθλημα τις χρονιές 1980, 1981, 1982, 1984 και το κύπελλο το 1979, 1982, 1983 και το 1986 ενώ ήταν φιναλίστ κυπέλλου το 1985. Τη σεζόν 1987-1988 ήταν ο πρώτος ριμπάουντερ του ελληνικού πρωταθλήματος με 12.2 μ.ο.Αγωνίστηκε με την Εθνική Ελλάδος σε 65 αγώνες σκοράροντας 585 πόντους (9 μ.ο.). Στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ το 1989, όπου η Εθνική Ελλάδος κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο ήταν βασικός. Συμμετείχε και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αργεντινής το 1990, όπου η Ελλάδα κατέκτησε την 6η θέση
(1991-2000)
...Ο Χρήστος Ιορδανίδης ήταν ο προπονητής. Οι "πράσινοι" κάνουν κακή σεζόν και καταλήγουν 7οι, όπου παίρνουν το εισιτήριο για το κύπελλο Κόρατς. Στο κύπελλο ήρθε άλλη μια απογοήτευση, με τον αποκλεισμό από τον ΠΑΟΚ στα ημιτελικά, μέσα στη Λεωφόρο σε ένα παιχνίδι-θρίλερ (77-76).
Η χρονιά 1991-92 ξεκίνησε με πολλά όνειρα αλλά κατέληξε στην απόλυτη καταστροφή. Η διοίκηση Γιαννακόπουλου αγοράζει τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Ελλάδα (τους Χρήστο Μυριούνη και Νίκο Οικονόμου από Κρόνο και Ιωνικό Νικαίας), ενώ συμφωνεί και με τον δις πρωταθλητή Ευρώπης (με την Γιουγκοπλάστικα), Ζέλικο Παβλίσεβιτς, προκειμένου ο Κροάτης να προπονήσει την ομάδα. Η σεζόν είναι περίεργη, Αρης, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, Πανιώνιος, ΑΕΚ παρουσιάζονται ενισχυμένοι, ενώ έρχονται προβλήματα με απεργίες παικτών που αναγκάζουν τις ομάδες να κατεβαίνουν με εφήβους στα παιχνίδια. Ο ΠΑΟ κάνει άθλια σεζόν, χάνει 13 ματς από τα 22, αδυνατεί να πάρει ένα εισιτήριο για το κύπελλο Κόρατς και μετά από 25 χρόνια μένει εκτός Ευρώπης.
Οι ιδιοκτήτες πείσμωσαν κι από το καλοκαίρι του 1992 ξεκινά η προσπάθεια οικοδόμησης της αυτοκρατορίας. Εκείνο το καλοκαίρι ο Παύλος Γιαννακόπουλος έρχεται σε συμφωνία με το Νίκο Γκάλη, κίνηση που προκάλεσε αίσθηση πανευρωπαϊκά, ρίχνει πολλά λεφτά για να φέρει στη Γλυφάδα (νέα έδρα της ομάδας) τους Τιτ Σοκ, Στόγιαν Βράνκοβιτς, Αριαν Κόμαζετς και σε συνδυασμό με τους "παλιούς" (Αλβέρτη, Οικονόμου, Παπαπέτρου, Γκέκο, Μυριούνη) ο ΠΑΟ δείχνει έτοιμος να πρωταγωνιστήσει. Σ' ένα από τα πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα όλων των εποχών (με σούπερ Αρη, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, υπολογίσιμους Πανιώνιο, ΑΕΚ, Περιστέρι, Ηρακλή) ο Παναθηναϊκός φτάνει μια ανάσα απ' την πρώτη θέση, αλλά την χάνει από τον ΠΑΟΚ. Στα πλέι-οφ αποκλείει ΑΕΚ και Πανιώνιο, βρίσκει μπροστά του τον Ολυμπιακό, που στο μεταξύ είχε "σπάσει" την έδρα του ΠΑΟΚ. Οι "πράσινοι" έχασαν τον τίτλο στα χαρτιά, αφού δεν κατέβηκαν να παίξουν στο ΣΕΦ το 4ο ματς (2-1 ήταν το σκορ υπέρ του Ολυμπιακού, που εκμεταλλεύτηκε άριστα τον τραυματισμό του Στόγιαν Βράνκοβιτς). Τουλάχιστον πανηγύρισαν την κατάκτηση του κυπέλλου. Το "τριφύλλι", απέκλεισε κατά σειρά τους : Δάφνη 103-70, ΠΑΟΚ 68-57, Παγκράτι 63-61. Στον τελικό που διεξήχθη στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας νίκησε τον Αρη με 96-89 (Αλβέρτης 6, Σοκ 5, Γκάλης 36, Οικονόμου 6, Γκέκος, Παπαπέτρου 2, Βράνκοβιτς 7, Κόμαζετς 30, Γεωργικόπουλος 2, Μυριούνης 2).
Η περίοδος 1993-94 είχε και πάλι...μπόλικη κίνηση στο μεταγραφικό παζάρι (Κούουσμα, Παταβούκας, Χρυσανθόπουλος, Παπαγιάννης, Βολκόφ), ενώ το μεγάλο "μπαμ"- που δεν ολοκληρώθηκε- ήταν η μεταγραφή του τεράστιου Ντράζεν Πέτροβιτς από τους Πόρτλαντ Τρέηλ Μπλέηζερς, με τον θάνατο να προλαβαίνει τον μεγάλο Κροάτη σούπερ σταρ. Η ομάδα δεν ξεκίνησε καλά στο πρωτάθλημα, ο Ζέλικο Παβλίσεβιτς παραιτήθηκε και στη θέση του ήρθε ο Κώστας Πολίτης, με τον "ευρωκόουτς" να έχει το πρόβλημα ότι έπρεπε να κουμαντάρει δύο (!) ομάδες, εκείνη που έπαιζε στην Ελλάδα με παρόντες Σοκ-Κούουσμα κι εκείνη που έπαιζε στο Πρωταθλητριών, όπου οι Ρώσοι δεν είχαν δικαίωμα συμμετοχής. Ο ΠΑΟ τερμάτισε τρίτος, πίσω από Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, ηττήθηκε (απολογισμός 3-2 νίκες) απ' τους Θεσσαλονικείς στα πλέι-οφ και κέρδισε το εισιτήριο για το επόμενο κύπελλο Πρωταθλητριών, επικρατώντας 3-1 του Πανιωνίου για τις θέσεις 3-4. Πολύ σημαντικό, επίσης, το γεγονός ότι ο σύλλογος (που για μια δεκαετία "δεν υπήρχε" στα ευρωπαϊκά κύπελλα), βρέθηκε στο Final-4 του Τελ Αβίβ, παίρνοντας την 3η θέση (ήττα με 72-77 από τον Ολυμπιακό, νίκη με 100-83 επί της Μπαρτσελόνα).
Την περίοδο 1994-1995 ο Παναθηναϊκός (με Κώστα Πολίτη και μετέπειτα Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου στο πάγκο) έφτασε ξανά σε τελικό πρωταθλήματος, ξανά στο φάιναλ-4 του Πρωταθλητριών, ξανά μακριά από το Κύπελλο και...ξανά χωρίς τίτλο. Το καλοκαίρι η διοίκηση (ως συνήθως) είχε σαρώσει στις μεταγραφές, συμφωνώντας με τους Παναγιώτη Γιαννάκη, Μίροσλαβ Πετσάρσκι και Ζάρκο Πάσπαλι. Στο πρωτάθλημα η κακή μέρα φάνηκε από το πρωί, με τον ιστορικό τσακωμό του Κώστα Πολίτη με το Νίκο Γκάλη στο κλειστό των Αμπελοκήπων, όπου ο θρύλος του ελληνικού μπάσκετ, χωλωμένος επειδή δεν έπαιζε, τα μάζεψε κι έφυγε από το γήπεδο, βάζοντας έτσι άδοξους τίτλους τέλους σε μια μυθική καριέρα. Λίγες μέρες μετά ο Κώστας Πολίτης υπέβαλλε παραίτηση, θεωρώντας ότι η διοίκηση τον είχε αφήσει ακάλυπτο στην κόντρα με τον μεγάλο σταρ, έτσι τα ηνία του ΠΑΟ πέρασαν στον Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου. Ο ΠΑΟ έφτασε στο τελικό των πλέι-οφ, ηττήθηκε στο 5ο ματς από τον Ολυμπιακό με 45-44 (με τον Νίκο Οικονόμου ν' αστοχεί στο τέλος από τη γραμμή του τριπόντου), στο κύπελλο αποκλείστηκε από το Περιστέρι, ενώ στην Ευρώπη, πήγε ως το φάιναλ-4 της Σαραγόσα και τερμάτισε 3ος, χάνοντας από Ολυμπιακό (58-52) και νικώντας τη Λιμόζ (91-77).
Λίγους μήνες μετά, στην πρωτεύουσα της Γαλλίας, γράφτηκε η πιο ιστορική σελίδα του ελληνικού μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο. Ο Παναθηναϊκός θριάμβευσε με 67-66 της Μπαρτσελόνα στον τελικό και έγινε η πρώτη ελληνικη ομάδα που σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο. Η τάπα του Στόικο Βράνκοβιτς στο Μοντέρο, μόλις 4 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, σφράγισε το έπος. Προηγουμένως, οι Αλβέρτης (17π.) και Ουίλκινς (16π.) με προσωπικές ενέργειες είχαν χτίσει το οικοδόμημα της επιτυχίας. Για να φτάσει ως τον τελικό, το συγκρότημα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς απέκλεισε με 81-71 τη ΤΣΣΚΑ Μόσχας σε μια βραδιά που ο Ντομινίκ Ουίλικινς σκόραρε 35 πόντους. Ο κορυφαίος Αμερικανός που πάτησε το πόδι του στην Ευρώπη δημιούργησε φρενίτιδα ενθουσιασμού στον κόσμο που...βούλιαξε το αεροδρόμιο και την πρώτη προπόνηση της ομάδας (20.000 οπαδοί παρόντες) για να τον δει live! Κόστισε το ποσό-ρεκόρ των 11.000.000 δολαρίων και σε συνδυασμό με τις μεταγραφές που έκανε η διοίκηση εκείνη τη χρονιά (Σταυρακόπουλος, Βουρτζούμης, Κόρφας) αλλά και την πρόσληψη του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς (των δύο κυπέλλων πρωταθλητριών) έδινε στον Παναθηναϊκό την εικόνα του πανίσχυρου. Η ομάδα πήρε το Πρωταθλητριών και το κύπελλο Ελλάδας (85-74 τον Ηρακλή στον τελικό), αλλά στον 5ο τελικό των πλέι-οφ καταποντίστηκε από τον Ολυμπιακό (38-73), πληρώνοντας τις κάκιστες σχέσεις του προπονητή με τον Ντομινίκ, ο οποίος είχε φροντίσει ν' αφήσει στα κρύα του λουτρού την ομάδα, φεύγοντας απροειδοποίητα για την Αμερική.
Με αφορμή τη συντριβή απ' τον Ολυμπιακό, ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς βρήκε την ευκαιρία να διαλύσει τον πρωταθλητή Ευρώπης, φέρνοντας στην ομάδα ένα σωρό κοινοτικούς παίκτες αμφιβόλου αξίας , στη πρώτη σεζόν που -ελέω νόμου Μποσμάν-είχαν ανοίξει τα σύνορα. Σκονοκίνι, Φεράν, Κοχ, Αμίτσι, Νικόλα, Ντίνκινς, Σάλεϊ, Έϊβεντ, Νουόζου βρέθηκαν στο Μαρούσι, αλλά η χημεία της ομάδας και το ψυχικό δέσιμο με τον κόσμο ήταν ανύπαρκτα με συνέπεια η σεζόν να κυλήσει απογοητευτικά. Εύκολος αποκλεισμός από την τετράδα του πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ με ήττα μέσα στο ΟΑΚΑ (77-66), αποκλεισμός απ' τον Ολυμπιακό από το Final-4 της Ρώμης, αποκλεισμός και από τον Απόλλωνα Πάτρας (!) στον ημιτελικό κυπέλλου, πάλι στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, ένα αποτέλεσμα που αποτέλεσε την αρχή του τέλους του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς από την τεχνική ηγεσία.
Το 1998, μετά από 14 χρόνια αναμονής το όνειρο του πρωταθλήματος έγινε πραγματικότητα. Με προπονητή τον Λευτέρη Σούμποτιτς μεγάλα αστέρια της ομάδας τους Μπάϊρον Σκοτ και Ντίνο Ράτζα και σε καλή κατάσταση τους Αλβέρτη, Χριστοδούλου, Παταβούκα, Οικονόμου και Καλαϊτζή, ο Παναθηναϊκός κατακτά το 20ο Πρωτάθλημα της ιστορίας του και γίνεται και πάλι ο κυρίαρχος του ελληνικού μπάσκετ.
Στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος το "τριφύλλι" τερμάτισε στην πρώτη θέση με απολογισμό 21 νίκες - 5 ήττες και σύνολο πόντων 2004 - 1658. Στα πλέϊ όφ αποκλείοντας κατά σειρά το Ηράκλειο (85-56, 63-73, 74-52) και την ΑΕΚ (67-57, 56-65, 51-47) έφτασε στον τελικό όπου και επικράτησε επί του ΠΑΟΚ (63-55, 58-73, 55-48, 57-64, 68-58). Την ομάδα αποτέλεσαν οι : Χριστοδούλου, Παταβούκας, Βουρτζούμης, Αλβέρτης, Οικονόμου, Καλαϊτζής, Κόχ, Μαρτίνεθ, Μπράντς, Σκότ, Χούπμαν, Ράτζα, Φώτσης. Στην Ευρώπη, η ομάδα έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κόρατς όπου αποκλείστηκε από την Ολύμπια Μιλάνο αν κι είχε νικήσει το πρώτο ματς με 19 πόντους διαφορά, ενώ στο κύπελλο δεν κατάφερε να βρεθεί στο τελικό.
Ο τίτλος του 1999 κατακτήθηκε στην έδρα του Ολυμπιακού ύστερα από την επικράτηση στον 5ο αγώνα της σειράς των τελικών με 62-53. Στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος με απολογισμό 21 νίκες - 5 ήττες και σύνολο πόντων 1973-1751 ο Παναθηναικός ισοβάθμησε στην πρώτη θέση με τον Ολυμπιακό αλλά λόγω χειρότερης διαφοράς πόντων στους μεταξύ τους αγώνες κατετάγη δεύτερος.
Στα πλέϊ όφ ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε : Περιστέρι (78-68, 76-62), ΠΑΟΚ (74-64, 89-75) και Ολυμπιακό (τελικοί : 68-71, 72-56, 47-64, 66-56, 62-53). Την ομάδα αποτελούσαν οι : Παταβούκας, Αλβέρτης, Μπουντούρης, Οικονόμου, Καλαϊτζής, Μάγλος, Τζεντίλε, Κόχ, Χούπμαν, Ράτζα, Φώτσης, Μποντιρόγκα, Μπέρκ, Γλυνιαδάκης. Εκείνος ο τίτλος έβαλε τα θεμέλια της αυτοκρατορίας που θα χτιζόταν τα επόμενα χρόνια, μιας και κατακτήθηκε μέσα από πολύ αντίξοες συνθήκες, με τον Σούμποτις απολυμένο απ' το τρίτο κιόλας παιχνίδι των τελικών και τον κόσμο...τρελαμένο από τις αποτυχίες της ομάδας σε Ευρώπη (αποκλεισμός με δύο ήττες από τη Φορτιτούτο Μπολόνια στα νοκ-άουτ ματς, πριν το final-4) και κύπελλο Ελλάδας.
Η επόμενη χρονιά σηματοδοτεί την έλευση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην Αθήνα, το τρίτο σερί πρωτάθλημα του συλλόγου και-κυρίως- το δεύτερο ευρωπαϊκό στη Θεσσαλονίκη. Η κατάκτηση του Πρωταθλητριών έφερε την πλήρη αναγνώριση της ομάδας ως κορυφαίας την δεκαετία του ΄90 στην Ευρώπη. Στα παιχνίδια που έγιναν στο γήπεδο της Πυλαίας, το πράσινο στοιχείο ήταν κάτι παραπάνω από έντονο.Στον ημιτελικό ο Παναθηναικός χωρίς να συναντήσει ιδιαίτερη αντίσταση επικράτησε της Εφές-Πίλσεν με 81-71, ενώ στον μεγάλο τελικό της 20ης Απριλίου 2000 ο Παναθηναικός νίκησε την Μακάμπι 73-67. Με κεκτημένη ταχύτητα από τον θρίαμβο της Θεσσαλονίκης ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τον τίτλο με χαρακτηριστική άνεση. Στην κανονική περίοδο το "τριφύλλι", τερμάτισε στην πρώτη θέση με απολογισμό 21 νίκες - 5 ήττες, ισοβαθμώντας με τον Ολυμπιακό, και σύνολο πόντων 1990 - 1681. Αντιμετώπισε κατά σειρά Ηρακλή (88-61, 84-82), ΑΕΚ (79-69, 67-77, 88-60) και στον τελικό τον ΠΑΟΚ (85-58, 69-62, 76-63). Την ομάδα αποτελούσαν οι : Αλβέρτης, Καλαϊτζής, Κόχ, Ρότζερς, Φώτσης, Τζεντίλε, Μποντίρογκα, Μπουντούρης, Ρέμπρατσα, Μπέρκ, Κάτας, Καράγκουτης, Μάγλος, Γλυνιαδάκης. Μοναδικό...ψεγάδι εκείνης της σεζόν η χαμένη ευκαιρία για το triple crown , μιας και στον τελικό Κυπέλλου η ΑΕΚ πήρε το τρόπαιο, νικώντας τους πρωταθλητές με ένα καλάθι διαφορά.
Νίκος Γκάλης
Ο μεγάλος Νίκος Γκάλης, ο υπεραθλητής που «εμφύτεψε» στο DNA των Ελλήνων το μπάσκετ ήρθε το 1992 στον ΠΑΟ. Στο σύντομο πέρασμα του, κατάφερε να κατακτήσει ένα Κύπελλο και φυσικά να οδηγήσει το «τριφύλλι» στην πρώτη του παρουσία σε θεσμό Final 4. Η προσφορά του Νίκου Γκάλη στον αθλητισμό είχε ευρύτερες έννοιες. Αποτέλεσε ίνδαλμα για την νεολαία, παράδειγμα προς μίμηση για τους συναθλητές, ελπίδα ενός καλύτερου αύριο, πρωταρχικά για το μπάσκετ και κατ επέκταση για την αθλητική παιδεία της χώρας. Όσον αφορά το ταλέντο του; Αντιστρόφως ανάλογο των διαστάσεων του ( ύψος 1,85 εκ.) ανάγκασε τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ να υποκλιθούν στο μεγαλείο του! Το φίλαθλο κοινό λάτρεψε τα χαρακτηριστικά τζαμπ σουτ από μέση απόσταση που τον διέκριναν, ενώ ακόμη πιο εντυπωσιακά ήταν τα λέι απ με σπάσιμο μέσης στον αέρα. Πρωτεργάτης της εθνικής ομάδας του ’87 κατέκτησε το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα για την χώρα, συμβάλλοντας όσο κανείς άλλος στην επίτευξη του άθλου κόντρα στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Ο Νίκος Γκάλης αγωνίσθηκε στον Άρη για 13 χρόνια, παίρνοντας οκτώ Πρωταθλήματα (1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990 και 1991) και επτά κύπελλα (1985, 1987, 1988, 1989, 1990 και 1993, το τελευταίο με την πράσινη φανέλα). Αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του Πρωταθλήματος τις χρονιές: 1988, 1989, 1990 και 1991, ενώ υπήρξε και πολυτιμότερος παίκτης του Ευρωμπάσκετ το 1987. Στο Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ, το 1989, κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο υπερασπιζόμενος το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, την ώρα που ο ίδιος παραμένει πρώτος σκόρερ της Ευρωλίγκα σε όλα τα Final 4, αριθμώντας συνολικά 231 πόντους και 4 συμμετοχές.
Όπως ήταν αναμενόμενο, στις 18 Ιουνίου 2007 η FIBA (Παγκόσμια Ομοσπονδία Μπάσκετ) τίμησε τον Νίκο Γκάλη για την αστείρευτη προσφορά του στο άθλημα. Το όνομα του συμπεριλήφθηκε στη λίστα με τα ιερά τέρατα του παγκόσμιου μπάσκετ και αποτελεί μέλος του «μουσείου της δόξας» (σ.σ. Hall of fame) τα τελευταία δύο χρόνια. Αναμφίβολα, μια τιμή που κατέχει μόνο εκείνος, όντας ο κορυφαίος έλληνας καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών και ένας από τους κορυφαίους άσους του πλανήτη. Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 και στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 1983, 1987, 1989 και 1991. Με την Εθνική ομάδα αγωνίσθηκε συνολικά σε 268 συναντήσεις με τον μέσο όρο πόντων του να ξεπερνά το 30, 4% ανά αγώνα.
Νένα Νικολαϊδου
Το «βαρύ πυροβολικό» της γυναικείας ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού! Αρχηγός με όλη τη σημασία της λέξης, η χαρισματική σέντερ χαρακτηρίστηκε δικαίως στυλοβάτης των μεγαλύτερων "πράσινων" επιτυχιών, από το 1998 μέχρι τις μέρες μας. Με τη Νένα στη σύνθεση του, ο Παναθηναϊκός στέφθηκε τρεις φορές πρωταθλητής Ελλάδας, στόλισε την τροπαιοθήκη του με το Κύπελλο και κατέκτησε το βαρύτιμο νταμπλ το 2000. Η Νικολαΐδου αποτελεί μέλος των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων από την ηλικία των 17 ετών! Μέχρι σήμερα έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 60 διεθνείς διοργανώσεις, επίσημες και φιλικές, από το καλοκαίρι του 1994 μέχρι σήμερα.
Μεταξύ άλλων συμμετείχε στο Πανευρωπαϊκό γυναικών του 2007 στο Κιέτι, στους Μεσογειακούς αγώνες της Αλμερίας το 2005, στο Πανευρωπαϊκό γυναικών του 2003 στον Πύργο, στο Πανευρωπαϊκό του 2001 στο Γκραβελίν, στα Ημιτελικά πανευρωπαϊκού γυναικών το 1999 στο Νταρουβάρ, στο Πανευρωπαϊκό νεανίδων του 1996 στη Ζίλινα, στο Πανευρωπαϊκό κορασίδων του 1995 στο Βλαντισλάβοβο και σε αμέτρητες άλλες διοργανώσεις! Το ύψος της (1, 90), η άριστη τεχνική της και τα δεξιοτεχνικά τελειώματα, την έκαναν απαραίτητο στέλεχος των εθνικών κλιμακίων για τουλάχιστον 13 χρόνια. Αριθμεί περισσότερες από 118 συμμετοχές με το εθνόσημο στο στήθος!
Στόγιαν Βράνκοβιτς
Γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1964 στην πόλη Δρνις της σημερινής Κροατίας, είναι ο ξένος που αγαπήθηκε πιο πολύ από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού στο τμήμα μπάσκετ. Η μαχητικότητα και το φιλότιμο του τον έκαναν εξαιρετικά αγαπητό. Αριστος αμυντικός, ασυναγώνιστος στα κοψίματα και αν δεν υστερούσε στο επιθετικό παιχνίδι θα ήταν ένας από τους καλύτερους σέντερ διαχρονικά. Παρά τις πολύ καλές επιδόσεις του στην Ευρώπη, η αδυναμία του στο επιθετικό παιχνίδι του στέρησε την ευκαιρία να κάνει μια λαμπρή καριέρα στο ΝΒΑ. Την περίοδο 1989-90 κέρισε με την ομάδα του Άρη το νταμπλ και πήρε μέρος στο φάιναλ φορ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στην Σαραγόσα το 1990. Συμμετείχε με την ομάδα του Παναθηναϊκού στα φάιναλ φορ του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο Τελ Αβίβ το 1994 και στη Σαραγόσα το 1995. Το 1996 κάνοντας μερικές από τις πιο καλές του εμφανίσεις βοήθησε τον Παναθηναϊκό να κατακτήσει τον πρώτο ευρωπαϊκό του τίτλο στο Παρίσι και με ένα εκπληκτικό κόψιμο στον Μοντέρο της Μπαρτσελόνα έμεινε στον κόσμο του Παναθηναϊκού αξέχαστος.
Ντομινίκ Γουίλκινς
Ο Human Highlight Film, ο Ντομινίκ Γουίλκινς, που κέρδισε τον «ιπτάμενο» Μάικλ Τζόρνταν στον διαγωνισμό καρφωμάτων του 1985, στην Ιντιανάπολη των ΗΠΑ, αγωνίστηκε στο «τριφύλλι» και κατέκτησε με τον ΠΑΟ το πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην ιστορία του συλλόγου! Ορισμένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της καριέρας του: ΝΒΑ rookie το 1983, 2 φορές νικητής σε διαγωνισμό καρφωμάτων το 1985 και το 1990, Χρυσό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1994, Πρωταθλητής Ευρώπης το 1996, Πολυτιμότερος παίκτης του φάιναλ φορ Ευρώπης το 1996. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Τζώρτζια με 21,6 πόντους μ.ο., επιλέχθηκε στην 3η θέση του ντραφτ από τους Γιούτα Τζαζ το 1982 και αμέσως αποκτήθηκε από τους Ατλάντα Χωκς μετά από ανταλλαγή. Με την ομάδα των Χωκς υπήρξε ένας από τους πιο ικανούς σκόρερ της εποχής του καθώς από το 1982 έως το 1994 δεν σημείωσε ποτέ λιγότερους από 20 πόντους μ.ο. Τη σεζόν 1985-1986 με 30,3 πόντους μ.ο. αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ.Το 1994 μεταγράφηκε στους Λος Άντζελες Κλίπερς και τη σεζόν 1994-1995 αγωνίστηκε στους Μπόστον Σέλτικς. Την επόμενη σεζόν 1995-1996 αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό με τον οποίο σκόραρε 20,9 πόντους και κέρδιζε 7 ριμπάουντ μ.ο., κατέκτησε την Ευρωλίγκα και αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του φάιναλ φορ του Παρισίου. Στη συνέχεια μεταγράφηκε στη Φορτιτούντο Μπολόνια και την επόμενη χρονιά επέστρεψε στο ΝΒΑ για να αγωνιστεί στους Σαν Αντόνιο Σπερς και στους Ορλάντο Μάτζικ.
Οι πιο θεαματικές στιγμές στην καριέρα υπήρξαν στις συμμετοχές του στους διαγωνισμούς καρφωμάτων στα Ολ Σταρ Γκέημ του ΝΒΑ. Αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα από τους αθλητές σύμβολα του θεσμού ενώ αλησμόνητες έχουν μείνει οι μονομαχίες του με το Μάικλ Τζόρνταν τον οποίο κατάφερε να νικήσει το 1985, ενώ ο Τζόρνταν πήρε τη ρεβάνς το 1988. Το 1994 με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ αναδείχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής στο Μουντομπάσκετ του Καναδά. Ήταν Παρασκευή, 1η Σεπτέμβρη του 1995, όταν έφτασε στην Ελλάδα, η υποδοχή που γνώρισε από τις χιλιάδες των πράσινων οπαδών υπήρξε πρωτόγνωρη. Πανζουρλισμός επικράτησε στην πρωτεύουσα κατά την άφιξη του Ντομινίκ Γουίλκινς στην χώρα μας. Τουλάχιστον 5.000 οπαδοί έσπευσαν στο ελληνικό αεροδρόμιο να τον υποδεχθούν, ενώ οι φίλοι του Παναθηναϊκού που ήταν παρόντες στην πρώτη του προπόνηση ξεπέρασαν τις 15.000!
Ο «Μεσσίας» - όπως συνήθιζαν να τον αποκαλούν – δεν πίστευε στα μάτια του. Ήταν τέτοια η λατρεία των οπαδών, που κινδύνευσε να ποδοπατηθεί η γυναίκα του, ενώ ο ίδιος φυγαδεύτηκε με το προεδρικό αμάξι. Ο 35χρονος άσος κοιτούσε σαστισμένος την παναθηναϊκή ψυχεδέλεια γύρω του, ενώ χρειάστηκε να επέμβουν και τα ΜΑΤ στην προσπάθεια μετακίνησης του, από τον αερολιμένα στα γραφεία του συλλόγου. «Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιες εκδηλώσεις στο παρελθόν», υποστήριξε ο Ντομινίκ στις πρώτες του δηλώσεις, ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει και την ευγνωμοσύνη του για την αποθεωτική υποδοχή που του επιφύλαξαν.
Φραγκίσκος Αλβέρτης
Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης αποτελεί κατά πολλούς το...τοτέμ του τμήματος μπάσκετ του συλλόγου. Είναι ο πολυνίκης του αθλήματος (έχει κατακτήσει 25 τίτλους) στην Ελλάδα και θεωρείται από πολλούς ένας από τους καλύτερους (αν όχι ο κορυφαίος) Έλληνας σουτέρ. Ξεκίνησε την καριέρα του από τη Γλυφάδα και στη συνέχια μεταγράφηκε (από το 1990) στον ΠΑΟ. Ο ΠΑΟ τον αντάλλαξε με τον πολίστα Σελετόπουλο. Εκανε το ντεμπούτο του με τον ΠΑΟ το 1990-91. Με το «τριφύλλι» κέρδισε τα πρωταθλήματα Ελλάδος των περιόδων 1997-98, 1998-99, 1999-2000, 2000-01, 2002-03, 2003-04, 2004-05, 2005-06, 2006-07, 2007-08, 2008-09 και τα κύπελλα Ελλάδος του 1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009. Σε διεθνές επίπεδο κέρδισε την Ευρωλίγκα το 1996, 2000, 2002, 2007 και 2009. Το 1996 κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο, ενώ το 2007 πέτυχε για πρώτη φορά το Τριπλ Κράουν.
Συμμετείχε 9 φορές στο Ελληνικό All Star Game, ενώ νίκησε στο διαγωνισμό τρίποντων το 1996, 1997 και 1998 (και έκτοτε σταμάτησε να συμμετέχει στο διαγωνισμό). Την 1η Ιουλίου του 2009, μετά την κατάκτηση από τον Παναθηναϊκό του πρωταθλήματος της περιόδου, κάνοντας έτσι το δεύτερο "Triple Crown" στην ιστορία του, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, σε ηλικία 35 ετών. Υπήρξε βασικό στέλεχος της Εθνικής ομάδας για πολλά χρόνια με 155 διεθνείς συμμετοχές.
Πρωτοεμφανίστηκε το 1995 στην εθνική ομάδα. Το 1991 κατέκτησε με την Εθνική Παίδων το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων και το 1992 με την Εθνική Ελπίδων το αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων. Αγωνίστηκε σε Eυρωπαϊκά πρωταθλήματα το 1995, 1997, 1999, 2001 και 2003. Το 1996 πήρε μέρος στην Ολυμπιάδα στην Ατλάντα, το 1998 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, και το 2004 στην Ολυμπιάδα της Αθήνας, όπου αναδείχθηκε πέμπτος ολυμπιονίκης. To 2005 αποχώρησε από την Εθνική ομάδα. Στις 11 Οκτωβρίου του 2009 αποθεώθηκε σε ειδική εκδήλωση του ΠΑΟ, με αφορμή την αποχώρησή του από την ενεργό δράση.
(2001-2010)
Τη σεζόν 2000-01, ο Παναθηναϊκός κατακτά το 23ο πρωτάθλημα Ελλάδας. Είναι η τέταρτη συνεχής κατάκτηση του τίτλου και πλέον το "τριφύλλι" αναγνωρίζεται απ' όλους ως ο απόλυτος κυρίαρχος. Στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός τερμάτισε στην πρώτη θέση με απολογισμό 22 νίκες - 4 ήττες και σύνολο πόντων 2173 - 1855. Στην ημιτελική φάση απέκλεισε την ΑΕΚ (84-80, 82-74) και στην τελική φάση επικράτησε του Ολυμπιακού με 3-2 νίκες (83-70, 84-88, 73-57, 74-80, 79-63). Την ομάδα αποτελούσαν οι : Αλβέρτης, Καλαϊτζής, Κόχ, Ρότζερς, Φώτσης, Τζεντίλε, Μποντιρόγκα, Μίντλετον, Ρέμπρατσα, Μπέρκ, Ροδοστογλου, Μπαλογιάννης, Γλυνιαδάκης, Κάτας.
Το πιο μάγκικο ευρωπαϊκό!
Πέμπτο φάιναλ φορ το 2002 και τρίτη ευρωπαϊκή κούπα για τον Παναθηναϊκό. Αυτή τη φορά το φόντο ήταν ιταλικό και αντίπαλος η πανίσχυρη Κίντερ Μπολόνια που ήταν το απόλυτο φαβορί, αλλά τα προγνωστικά δεν επιβεβαιώθηκαν. Στην Μπολόνια ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα ήταν ο MVP, αλλά την παράσταση έκλεψε ο νεαρός Λάζαρος Παπαδόπουλος. Για να φτάσει στο τελικό ο ΠΑΟ χρειάστηκε να κερδίσει τη Μακάμπι Τελ Αβίβ με 83-75 στον ημιτελικό. Στον τελικό, παρά το γεγονός ότι έχανε μέχρι και με 14 πόντους, ο Παναθηναϊκός με τον Μποντιρόγκα και τον Κουτλουάι να χτυπούν από την περιφέρεια έφτασε στη νίκη (89-83) και το τρόπαιο (Αλβέρτης 11, Καλαϊτζής, Ρότζερς 7, Μουλαομέροβιτς 6, Μποντιρόγκα 21, Μίντλετον 10, Κουτλουάι 22, Παπαδόπουλος 12, Σάντσες). Στο πρωτάθλημα, ο Παναθηναϊκός "άδειος" ψυχολογικά, αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό στα ημιτελικά, κάτι που είχε συμβεί και στον ημιτελικό του Κυπέλλου, με τον Λευτέρη Σούμποτις (που κοουτσάριζε τους Πειραιώτες) να παίρνει μια μικρή εκδίκηση για την αποπομπή του από το "τριφύλλι", το καλοκαίρι του 1999.
Επανήλθε στον θρόνο του πρωταθλητή το 2003 ο Παναθηναϊκός μετά από ένα χρόνο απουσίας από την κορυφή. Στη κανονική σεζόν οι "πράσινοι" τερμάτισαν στην πρώτη θέση της βαθμολογίας με απολογισμό 21 νίκες-5 ήττες και στα πλέι οφ ξεπέρασαν τα εμπόδια Ιωνικού Ν. Φ (92-69. 94-74), Περιστερίου (82-85, 71-69, 78-71), ενώ στον τελικό κέρδισαν την ΑΕΚ με 3-1 νίκες (77-68, 67-72, 84-73, 81-80) Το καλοκαίρι του 2002 ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα είχε αποχωρήσει κι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έβαλε μπρος το "χτίσιμο" της ομάδας πάνω σε νέα (ελληνική) βάση. Ο Αντώνης Φώτσης επέστρεψε μετά την "περιπέτεια" στο ΝΒΑ , ενώ αποκτήθηκε ο Κώστας Τσαρτσαρής, με την ομάδα να μεταφέρεται απ' το κλειστό του ΟΑΚΑ (που έπρεπε να...σουλουπωθεί ενόψει της Ολυμπιάδας του 2004) στο γηπεδάκι του Σπόρτινγκ. Ο ΠΑΟ δεν είχε τόσο υψηλή δυναμική για να κάνει κάτι καλό στην Ευρώπη και αποκλείστηκε από το final-4 της Βαρκελώνης. Πάντως, πήρε και το κύπελλο, για πρώτη φορά μετά το 1996, νικώντας στο τελικό της Λάρισας τον Αρη με 81-76. Στον ημιτελικό οι
"πράσινοι" κέρδισαν το Ηράκλειο με 93-84, ενώ για να φτάσουν μέχρι εκεί απέκλεισαν τη Ξάνθη (88-53) και τον Ολυμπιακό (73-62 ,μέσα στον Κορυδαλλό). Η σύνθεση του "τριφυλλιού" στον τελικό ήταν: Αλβέρτης 22(3), Καλαϊτζής, Κουτλουάι 20(3), Λάκοβιτς 14(1), Μακ Ντόναλντ, Μίντλετον 10, Παπαδόπουλος 6, Τσαρτσαρής, Φώτσης 9.
Ο "αυτοκράτορας" διατηρήθηκε στον θρόνο του αφού κατέκτησε με χαρακτηριστική ευκολία και το πρωτάθλημα της περιόδου 2003-04, το 25ο στην ιστορία του. Η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς τερμάτισε στην 1η θέση της κανονικής περιόδου με απολογισμό 22 νίκες- 4 ήττες και ξεκίνησε στα πλέι οφς με τον Ολυμπιακό τον οποίο απέκλεισε από την συνέχεια με 2-0(79-76, 68-63). Ακολούθησε ο Ηρακλής( 61-57, 55-73, 68-47) για να έλθει η... ώρα του τελικού με το "τριφύλλι" να επικρατεί πανηγυρικά του Αμαρουσίου με 3-0(101-71, 74-85, 77-66). Στην Ευρώπη, η ομάδα αποκλείστηκε εύκολα από το φάιναλ-4 του Τελ Αβίβ, ενώ έχασε και το κύπελλο Ελλάδας, αφού στην...πρώτη φάση έπεσε θύμα έκπληξης στο Λουτράκι (ο ΠΑΟ κουβαλούσε τιμωρία έδρας από την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο) απ' τον Απόλλωνα Πάτρας. Εκείνη η χρονιά σημαδεύτηκε από τις μεταγραφές των Μάικ Μπατίστ (που από "τριάρι" εξελίχθηκε μέσα σε μερικά χρόνια στον κορυφαίο σέντερ της Ευρώπης), αλλά και του Νίκου Χατζηβρέττα, ενός ακόμα Έλληνα διεθνούς άσου.
Τον 7ο τίτλο του στα τελευταία 8 χρόνια (και 26ο συνολικά) κατέκτησε ο Παναθηναϊκός επιβεβαιώνοντας για άλλη μία φορά την κυριαρχία του στον ελληνικό χώρο που εδραιώθηκε με την μεταγραφή του πληρέστερου Έλληνα μπασκετμπολίστα, Δημήτρη Διαμαντίδη από τον Ηρακλή. Η σεζόν 2004-05 ολοκληρώθηκε με πανηγυρικό τρόπο με τον Παναθηναϊκό να κερδίζει στον τελικό την ΑΕΚ με 3-1 νίκες! Οι "πράσινοι" στην κανονική περίοδο τερμάτισαν στην πρώτη θέση με απολογισμό 22 νίκες, 4 ήττες. Στην πρώτη φάση των πλέι οφ ο αντίπαλος ήταν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ο Ολυμπιακός και το αποτέλεσμα ήταν το... σύνηθες. Αποκλεισμός με 2-0 νίκες (77-74, 95-77) και συνέχεια είχε ο Πανιώνιος τον οποίον απέκλεισε με 3-2 (96-77, 67-69, 92-69, 67-70, 101-57). Στον τελικό το "τριφύλλι" αντιμετώπισε την ΑΕΚ κατακτώντας πανηγυρικά τον τίτλο με 3-1 (78-62, 79-84, 79-71, 87-71). Συνολικά, ο Παναθηναϊκός τελείωσε την σεζόν με απολογισμό 30-7! Παράλληλα στην κορυφή της λίστας των ομάδων με τις περισσότερες κατακτήσεις Κυπέλλων (σύνολο 8), ανέβηκε ο Παναθηναϊκός μετά την νίκη του επί του Άρη στον τελικό που έγινε στο "Λίντο" με 72-68 (Αλβέρτης 8 (2), Διαμαντίδης 6, Καλαϊτζής 1, Κουτλουάι 3 (1), Λάκοβιτς 13 (2), Μπατίστ 12, Παπανικολάου, Σκεπάνοβιτς 9 (2), Τσαρτσαρής 14, Φέμερλινγκ 6, Χατζηβρέττας). Η ομάδα επανήλθε στο προσκήνιο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, παίρνοντας την πρόκριση για το Φάιναλ -φορ της Μόσχας. Η Μακάμπι Τελ Αβίβ απέκλεισε τον ΠΑΟ από τον τελικό με νίκη 91-82. Στον μικρό τελικό ο Παναθηναϊκός, ο οποίος στο 19΄ βρέθηκε να χάνει με 22 πόντους διαφορά, έδειχνε παραδομένος στις ορέξεις της ΤΣΣΚΑ, αλλά συνήλθε και μετά από δύο παρατάσεις, πήρε τη νίκη με 94-91 και κατέλαβε την τρίτη θέση.
Για ακόμα μία σεζόν (2005-2006) ο Παναθηναϊκός επιβεβαίωσε την πλήρη κυριαρχία του κερδίζοντας πολύ εύκολα το πρωτάθλημα. Η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς πέτυχε μάλιστα ένα μεγάλο ρεκόρ κατακτώντας τον τίτλο με συνεχόμενα "σουίπ" στα πλέι οφ (δηλαδή χωρίς καμία ήττα, κάτι που έγινε για πρώτη φορά στα χρονικά του επαγγελματικού πρωταθλήματος). Με αποκορύφωμα την άνετη επικράτηση στον τελικό κερδίζοντας με 3-0 τον ΟΣΦΠ! Συνολικός απολογισμός 32-2 αφού στην κανονική περίοδο έκανε τις δύο μοναδικές του ήττες στη σεζόν. Στην πρώτη φάση των πλέι οφ ο Παναθηναϊκός απέκλεισε εύκολα τον Πανιώνιο με 2-0 (86-69, 104-86), ακολούθησε ο Άρης (3-0) στα ημιτελικά (83-67, 93-71, 79-72) για να έλθει η σειρά του Ολυμπιακού στον τελικό τον οποίον οι παίκτες του Ομπράντοβιτς "σκούπισαν" με 3-0 (82-76, 79-68, 82-70). Παράλληλα ο Παναθηναϊκός έγινε πλέον (18/3/2006) η ομάδα με τις περισσότερες κατακτήσεις Κυπέλλων στην ιστορία του θεσμού με εννιά, αφήνοντας πίσω του τον Άρη με οκτώ! Για να το καταφέρει αυτό κέρδισε στον τελικό που έγινε στο Γαλάτσι το Μαρούσι με 68-57 (Αλβέρτης, Σάκοτα, Παπανικολάου, Λάκοβιτς 13(2), Μπατίστ 10, Χατζηβρέττας 2, Σπανούλης 7, Τσαρτσαρής 16(2), Διαμαντίδης 5, Σκεπάνοβιτς 6(2), Τομάσεβιτς 9) Για να φτάσει στο τελικό ο Παναθηναϊκός απέκλεισε κατά σειρά τους: Ηρακλή (87-72), Ολυμπιακό εκτός (81-51) και στα ημιτελικά την ΑΕΚ με δύο νίκες (76-66, 78-73 εκτός)! Στην Ευρώπη, η ομάδα έφτασε μέχρι τα προημιτελικά της Ευρωλίγκας, αλλά ένα βήμα πριν το φάιναλ-4 της Πράγας, αποκλείστηκε με 2-1 νίκες από την Ταουγκρές που έκανε "διπλό" στην Αθήνα.
Η σεζόν 2006-2007 έφερε το πρώτο τριπλ-κράουν στο σύλλογο. Ο Παναθηναϊκός κερδίζοντας για δεύτερη συνεχόμενη φορά τον Ολυμπιακό στους τελικούς, ξαναπήρε το πρωτάθλημα. Την πρώτη θέση της κανονικής περιόδου την είχαν κατακτήσει πολύ νωρίς οι "πράσινοι" οι οποίοι στην 1η φάση των πλέι οφς απέκλεισαν το Μαρούσι με 2-0 νίκες(66-58, 73-70 εκτός) για να ακολουθήσει ο Πανιώνιος με σκορ 3-0 (85-77, 69-65 εκτός, 85-67) Στους τελικούς ήταν η σειρά του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό να επικρατεί με 3-2 νίκες (79-72,72-76, 86-85, 68-78, 89-76) και να κατακτά κι αυτόν τον τίτλο με συνολικό απολογισμό 32-4.
Για 10η φορά στην ιστορία του (και 3η συνεχόμενη χρονιά) αναδείχτηκε Κυπελλούχος Ελλάδος ο Παναθηναϊκός μετά την νίκη του στο 32ο τελικό της διοργάνωσης, επί του ΑΓΟΡ με 87-48 (Αλβέρτης 5 (1), Σάκοτα 2, Βούγιανιτς 5 (1), Μπετσίροβιτς 11 (1), Μπατίστ 8, Σισκάουσκας 9 (1), Χατζηβρέττας 5, Ντικούδης 6, Τσαρτσαρής 14 (1), Διαμαντίδης 11 (2), Γιαβτόκας 5, Τομάσεβιτς 6). Για να φτάσει στον τελικό η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς απέκλεισε στην Β΄φάση του θεσμού τον Ολυμπιακό (79-71 εκτός έδρας) και την Ολύμπια Λάρισας (84-55), ενώ στα ημιτελικά ξεπέρασε το εμπόδιο του Αμαρουσίου με 2-0 νίκες (108-78 στο ΟΑΚΑ και 82-79 εκτός).
Παράλληλα εκείνη τη σεζόν, μπροστά σε 18.000 φιλάθλους του, ο Παναθηναϊκός στέφθηκε στο ΟΑΚΑ για τέταρτη φορά στην ιστορία του πρωταθλητής Ευρώπης. Στον ημιτελικό οι-τύποις και ουσιαστικά οικοδεσπότες- επικράτησαν 67-53 της Ταού. Στον τελικό, οι Ρώσοι της ΤΣΣΚΑ παραδόθηκαν (93-91) παρά τους 23 πόντους του Θοδωρή Παπαλουκά (Αλβέρτης, Ντελκ, Μπετσίροβιτς 6, Μπατίστ 12, Σισκάουσκας 20, Χατζηβρέττας 10 (2), Ντικούδης 2, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 15 (2), Τομάσεβιτς 16, Βούγιανιτς 12 (1).
Στη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση του Συλλόγου, ο Παναθηναϊκός πέτυχε ακόμα ένα νταμπλ, το 4ο συνεχόμενο. Ο Παναθηναϊκός τερμάτισε πρώτος στη κανονική περίοδο,στη πρώτη φάση των πλέι οφ "σκούπισε" την Ολύμπια Λάρισας (74-55 και 78-58) όπως έκανε και με τον Πανιώνιο στα ημιτελικά (91-75, 80-76, 98-75). Στους μεγάλους τελικούς οι "πράσινοι" πήραν το πρωτάθλημα με 3-2 νίκες (83-79, 55-71, 78-67, 57-59, 90-76) κόντρα στον Ολυμπιακό.
Για 11η φορά στην ιστορία του ο Παναθηναϊκός αναδείχτηκε Κυπελλούχος Ελλάδας. Η ομάδα επικράτησε πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό 81-79 (Περπέρογλου 8(2), Σπανούλης 20(4), Μπατίστ 5, Χατζηβρέττας 6(2), Ντικούδης, Τσαρτσαρής 14(3), Διαμαντίδης 9(1), Ουίνστον 11(2), Πρκάτσιν, Γιασικεβίτσιους 8(1) επί του Ολυμπιακού. Για να φτάσει η ομάδα στον τελικό αγωνίστηκε κι απέκλεισε (κατά σειρά) τον ΠΑΟΚ στην προημιτελική φάση και τον Πανελλήνιο στα ημιτελικά. Στην Ευρωλίγκα ο ΠΑΟ δεν τα κατάφερε, αφού γνώρισε τον αποκλεισμό από τη φάση των "16" από τα παιδαρέλια της Παρτιζάν. Πλήγμα για το πρεστίζ της ομάδας που είχε επενδύσει πολλά αποκτώντας το καλοκαίρι τον Σαρούνας Γιασκεβίτσιους ,μέσα από τα χέρια του Ολυμπιακού, με τον Λιθουανό γκαρντ να αποτελεί μαζί με τους Διαμαντίδη, Σπανούλη την κορυφαία τριπλέτα γκαρντ στην Ευρώπη.
Η πιο ιδονική σεζόν στην ιστορία του τμήματος μπάσκετ, ήρθε το 2008-2009, με την ομάδα να κάνει ξανά τριπλ-κράουν και αυτή τη φορά μέσα στα ...μούτρα του Ολυμπιακού. Ο Παναθηναϊκός μετά από ένα χρόνο απουσίας επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης, στο Final-4 του Βερολίνου. Στην πρώτη φάση της διοργάνωσης η ομάδα σημείωσε εφτά νίκες τερματίζοντας στην τρίτη θέση του ομίλου της, ενώ με 5 νίκες και 1 ήττα στο Top-16 τερμάτισε πρώτη και πήρε το πλεονέκτημα της έδρας για τα play off κόντρα στην Σιένα. Η πρόκριση ήρθε απέναντι στην ιταλική ομάδα με σκορ 3-1 (90-85, 79-84, 53-72, 84-91) με την Σιένα να "σπάει" την έδρα και εν συνεχεία την ομάδα να κάνει δύο νίκες μέσα στη Φλωρεντία. Στον ημιτελικό ο ΠΑΟ πήρε ρεβάνς για τις ήττες σε Τελ Αβίβ και Σαραγόσα, νικώντας 84-82 τον Ολυμπιακό (Κέτσμαν, Σπανούλης 18 (2/2 τρ), Περπέρογλου 4, Μπατίστ 19 (6ρ), Φώτσης 5 (6ρ), Νίκολας , Τσαρτσαρής , Διαμαντίδης , Πέκοβιτς 20, Γιασικεβίτσιους 18) ενώ στον τελικό λύγισε την ΤΣΣΚΑ με 73-71 (Σπανούλης 13(3/5τρ) , Περπέρογλου 6, Μπατίστ 6(5κφ), Φώτσης 13(8ρ), Νίκολας 7, Τσαρτσαρής 2, Διαμαντίδης 10, Πέκοβιτς 6, Γιασικεβίτσιους 10). Το πέμπτο νταμπλ της ιστορίας του και το 7ο συνεχόμενο πρωτάθλημα πανηγύρισε ο Παναθηναϊκός, αφού επικράτησε του Ολυμπιακού με συνολικό σκορ 3-1 στους τελικούς. Αν και ο ΠΑΟ τερμάτισε στην δεύτερη θέση της κανονικής περιόδου (22 νίκες και 4 ήττες), η ομάδα του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς διατήρησε τα ηνία. Αφού απέκλεισε με 2-0 τον ΠΑΟΚ στην πρώτη φάση των πλέι οφ, έπραξε το ίδιο και στα ημιτελικά κόντρα στον Άρη, (3-0). Η καλή μέρα φάνηκε από το πρωί και στον πρώτο τελικό ο Παναθηναϊκός "έσπασε" την έδρα (69-67), νίκησε 91-64 στπ ΟΑΚΑ, ο Ολυμπιακός μείωσε σε 2-1(74-70) και μέσα στο κατάμεστο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων "γράφτηκε" το 3-1 (94-81) με τους Αθηναίους να πανηγυρίζουν το 30ο πρωτάθλημα της ιστορίας τους. Ο Παναθηναϊκός πανηγύρισε για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά και 12η συνολικά στην ιστορία του την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας σ' ένα "αιώνιο" τελικό που σφραγίστηκε με το τελικό 80-70 (Σπανούλης 9, Περπέρογλου 9, Μπατίστ 12, Φώτσης 13, Χατζηβρέττας, Νίκολας 6, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 16, Πέκοβιτς 5, Γιασικεβίτσιους 10) στο κλειστό του Ελληνικού. Ο Παναθηναϊκός στο δρόμο του για τον τελικό απέκλεισε τον Πανελλήνιο στο ΟΑΚΑ (90-81) και το Μαρούσι στο κλειστό του Αγίου Θωμά στην παράταση (76-72).
Η σεζόν 2009-2010 έφερε το 12ο πρωτάθλημα τα τελευταία 13 χρόνια για τον Παναθηναϊκό και παράλληλα τον 8ο σερί τίτλο, κάτι που αποτελεί ρεκόρ για την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Στην πιο μέτρια σεζόν της σύγχρονης ιστορίας του, ο ΠΑΟ δεν μπόρεσε να δώσει το παρόν στο Final-4 της Ρώμης (αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων, μένοντας πίσω από Μπαρτσελόνα, Παρτιζάν), ενώ έχασε απ' τον Ολυμπιακό το κύπελλο Ελλάδας στο κλειστό του Ελληνικού σε μια εποχή που η ομάδα είχε σωρεία ατυχιών με τραυματισμούς και ντεφορμάρισμα σημαντικών μελών της. Λίγο πριν ξεκινήσουν οι τελικοί του πρωταθλήματος ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς είχε επιτέλους την ευκαιρία να δουλέψει με όλους τους παίκτες του υγιείς, κάτι που είχε τεράστια σημασία μιας και στη συνέχεια της σεζόν ο ΠΑΟ έφτασε ...περίπατο μέχρι την κατάκτηση του τίτλου, ξεπερνώντας εύκολα τα εμπόδια Πανιωνίου (3-0 νίκες), Πανελληνίου (3-0 νίκες) και Ολυμπιακού (3-1 νίκες).
Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς
Ο κορυφαίος προπονητής της Ευρώπης όλων των εποχών, ρέκορντμαν τίτλων και διακρίσεων, ηγείται της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού τα τελευταία 11 χρόνια. Πρωτεργάτης των πλέον ιστορικών επιτυχιών, κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό, να ηγηθεί των αποδυτηρίων, να κοσμήσει το τμήμα μπάσκετ του «τριφυλλιού» και τον ελληνικό αθλητισμό γενικότερα.
Τόσο τα έργα του, όσο και η συλλογική παρουσία του στα γήπεδα, αποτελούν τρανό παράδειγμα μίμησης. Ο Ομπράντοβιτς ξεχωρίζει από όλους διότι δεν κοουτσάρει. «Χτίζει» τις ομάδες, τους πρωταθλητές, την ιστορία του τμήματος μπάσκετ, σύμφωνα πάντα με τις απαιτήσεις της διοίκησης, της οποίας χαίρει άκρας εμπιστοσύνης. Με τακτική «πρωτοπλάστη», ανέλαβε την ηγεσία του Παναθηναϊκού την σεζόν 1999-2000. Κατάφερε να δείξει τα διαπιστευτήρια του, από την πρώτη μέρα της παρουσίας του, γεγονός που χάρισε στον Παναθηναϊκό το 2ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της ιστορίας του! Επανέλαβε την επιτυχία τρεις ακόμη φορές και μεταμόρφωσε την καταπράσινη φανέλα του ΠΑΟ, σε γαλαξία διακρίσεων.
Για να μην μακρηγορούμε, ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς αποτελεί τον κορυφαίο τεχνικό που επωμίστηκε ποτέ αθλητικό τμήμα του Παναθηναϊκού και κατ' επέκταση οποιουδήποτε ελληνικού συλλόγου. Σύμφωνα με τους ειδικούς, παρόμοιος τεχνικός ενδεχομένως να αναλάβει τις τύχες του Παναθηναϊκού μετά από 100 χρόνια! Όντας προπονητής της Παρτιζάν το 1992 και προπονητής του Παναθηναϊκού το 2007 και το 2009, κατάφερε να κατακτήσει όλα τα τρόπαια των θεσμών που συμμετείχε! Πιο συγκεκριμένα, το 2007 και το 2009 κατέκτησε με τον Παναθηναϊκό το Πρωτάθλημα Ευρώπης, το Πρωτάθλημα Ελλάδας και το Κύπελλο! Έχει πετύχει τρεις φορές στην καριέρα του το περίφημο «Triple Crown» και δικαίως κατέχει τα σκήπτρα του μοναδικού τεχνικού που γεύτηκε την λάμψη του... απόλυτου τόσες φορές. Ο αξεπέραστος Ζέλιμιρ με το «τριφύλλι» έχει στεφθεί 10 φορές Πρωταθλητής, 7 φορές Κυπελλούχος και 4 φορές Πρωταθλητής Ευρώπης. Συν τις άλλοις, κατέκτησε συνολικά έξι νταμπλ, καλύπτοντας όσο κανείς άλλος, τα οράματα και τις φιλοδοξίες των εκατοντάδων χιλιάδων οπαδών του Παναθηναϊκού.
Δημήτρης Διαμαντίδης
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης αποτελεί για τους περισσότερους τον κορυφαίο πλέι μέικερ στην σύγχρονη ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ! Από το καλοκαίρι του 2004, όταν και πρωτοήρθε στον Παναθηναϊκό μέχρι τις μέρες μας, ο Δημήτρης παραμένει αναντικατάστατο μέλος της πεντάδας του ΠΑΟ, όντας κορυφαία επιλογή στα πλάνα του «μαέστρου» Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης δύο φορές με τον Παναθηναϊκό, το 2007 και το 2009, σε Αθήνα και Βερολίνο αντίστοιχα. Στέφθηκε επίσης Πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική, στο πλαίσιο των αναμετρήσεων του Ευρωμπάσκετ, το 2005 στο Βελιγράδι. Κατέκτησε συνολικά έξι Πρωταθλήματα Ελλάδας το 2005, 2006, 2007, 2008, το 2009 και το 2010. Στέφθηκε Κυπελλούχος Ελλάδας συνολικά πέντε φορές, το 2005, 2006, 2007, 2008 και το 2009. Το 2009, στο πλαίσιο των αναμετρήσεων του Κυπέλλου Ελλάδας, αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του θεσμού, ενώ τον ίδιο τίτλο απέσπασε και το 2007, στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων του Παναθηναϊκού και πιο συγκεκριμένα στον τελικό της τότε Ευρωλίγκα.
Συν τις άλλοις, κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 2006 στην Ιαπωνία. Ανάμεσα στις πολλές διακρίσεις που κοσμούν την σταδιοδρομία του Δημήτρη Διαμαντίδη, ξεχωριστή θέση καταλαμβάνει η τιμή που του έκαναν οι αθλητικοί συντάκτες της χώρας το 2007. Τότε, ψηφίστηκε ως κορυφαίος του ελληνικού αθλητισμού, ενώ την ίδια σεζόν ανακηρύχθηκε από το ιταλικό περιοδικό «Σούπερ Μπάσκετ» ως κορυφαίος ευρωπαίος παίχτης της χρονιάς!!! Για να αναλογιστεί κανείς το μέγεθος της συγκεκριμένης διάκρισης, αρκεί να σας αναφέρουμε πως είναι ο δεύτερος έλληνας καλαθοσφαιριστής που τιμάται με αυτή τη διάκριση, μετά τον Νίκο Γκάλη, το 1987. Έχει αναγορευτεί σε επίτιμο δημότη της Καστοριάς και έχει το χρυσό κλειδί της πόλης του! Συν τις άλλοις, οι τοπικοί φορείς έχουν δώσει το όνομά του στο κλειστό γυμναστήριο της Καστοριάς.
Αντώνης Φώτσης
Ο Αντώνης Φώτσης γεννήθηκε στην Αθήνα τον Απρίλη του ’81 κι ανδρώθηκε στις γειτονιές των Ιλισίων, παίζοντας μπάσκετ στα υπαίθρια γήπεδα της περιοχής. 'Ηρθε στον Παναθηναϊκό το 1997, παρέμεινε στο «τριφύλλι» μέχρι το 2001. Συμπεριλήφθηκε στις επιλογές των ντραφτ του NBA και κατέληξε στις ΗΠΑ για λογαριασμό των Μέμφις Γκρίζλις, όντας μάλιστα ο πρώτος Έλληνας αθλητής που αγωνίστηκε στον μαγικό κόσμο του αμερικανικού πρωταθλήματος μπάσκετ.Τη σεζόν 2002-2003 επέστρεψε στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό για να συνεχίσει την καριέρα του στην Ρεάλ Μαδρίτης από το 2003 έως και το 2005. Η εξαιρετική παρουσία που είχε για λογαριασμό της «βασίλισσας» ανάγκασαν την Ντιναμό Μόσχας να στρώσει ρούβλια στον δρόμο του και να τον αποκτήσει. Υπερασπίσθηκε την ισχυρή ομάδα της Ρωσίας μέχρι το 2008, κερδίζοντας μεταξύ άλλων την αναγνώριση και την εκτίμηση των οπαδών της.
Από τον Ιούνιο του 2008 επέστρεψε στον Παναθηναϊκό, με τα χρώματα του οποίου αγωνίζεται μέχρι σήμερα. Είναι ασύλληπτες οι επιτυχίες που αριθμεί ο Αντώνης Φώτσης στα 30 του χρόνια! Δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης, το 2000 και το 2009, εφτά φορές πρωταθλητής Ελλάδας με τον Παναθηναϊκό (1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2009 και 2010), δις Κυπελλούχος Ελλάδας (2003 και 2009), Πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική ανδρών το 2005, πρωταθλητής με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στο Τουρνουά Ακρόπολις, πρωταθλητής με την Ρεάλ Μαδρίτης στο πέρασμα του από Ισπανία το 2003, δευτεραθλητής κόσμου με την Εθνική το 2006!
Ντέγιαν Μποντιρόγκα
Ο σούπερ σταρ της εθνικής Σερβίας αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη του Παναθηναϊκού από το 1998 έως και το 2002. Με τον Παναθηναϊκό αναδείχθηκε δις Πρωταθλητής Ευρώπης στα φάιναλ φορ της Θεσσαλονίκης την σεζόν 1999-2000 και της Μπολόνια την σεζόν 2001-2002! Παράλληλα, στέφθηκε τρεις φορές πρωταθλητής Ελλάδας, τις σεζόν: 1998-1999, 1999-2000 και 2000-2001. Αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του φάιναλ φορ την σεζόν 2001-2002 και δύο φορές κορυφαίος καλαθοσφαιριστής του ελληνικού πρωταθλήματος τις σεζόν 1998-1999 και 1999-2000. Υπήρξε πολυτιμότερος παίκτης του φάιναλ φορ την σεζόν 2002-2003 με την ομάδα της Μπαρτσελόνα, με τα χρώματα της οποίας πραγματοποίησε «τριπλ κράουν», κατακτώντας την κορυφαία θέση στο πλαίσιο όλων των θεσμών που συμμετείχε. Νωρίτερα, την σεζόν 1996-1997 είχε στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης με την Ρεάλ. Κατέκτησε τρόπαια και στο σύντομο πέρασμα που είχε από την Ιταλία, πραγματοποιώντας νταμπλ την σεζόν 1995-1996 αγωνιζόμενος στην Στεφανέλ. Κατέκτησε τα πάντα στην εθνική ομάδα της χώρας του. Τρία χρυσά μετάλλια στα Ευρωμπάσκετ του 1995, 1997 και 2001, ένα χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1999, δύο χρυσά μετάλλια στο Μουντομπάσκετ του 1998 στην Ελλάδα και του 2002 στις ΗΠΑ, ένα ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες της Ατλάντα το 1996. Ένας «μαγνήτης» διακρίσεων, που ανέβασε τον πήχη του μπάσκετ στα κορυφαία επίπεδα. Το 1998, στο πλαίσιο του Μουντομπάσκετ που διεξήχθη στην χώρα μας ανακηρύχτηκε πολυτιμότερος παίκτης. Ομοίως και το 2002 στις ΗΠΑ, απέσπασε τον τίτλο του MVP, κερδίζοντας την καθολική αναγνώριση. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (FIBA) συμπεριέλαβε το όνομα του Ντέγιαν Μποντιρόγκα ανάμεσα στις 50 ισχυρότερες προσωπικότητες του παγκόσμιου μπάσκετ, όλων των εποχών!
Η ανάδειξη των κορυφαίων πραγματοποιήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2008 στην Μαδρίτη με το όνομα του Σέρβου σούπερ σταρ να φιγουράρει στις κορυφαίες θέσεις της λίστας. Ήταν τόσο μεγάλο το ταλέντο του, που του έγινε πρόταση να πάρει ελληνική υπηκοότητα πριν τα 18! Ο ίδιος επέλεξε να αγωνισθεί σαν ξένος και εντάχθηκε στο Ιταλικό Πρωτάθλημα και την Στεφανέλ Τριέστε σε ηλικία 17 ετών! Αναλυτικά οι ομάδες στις οποίες αγωνίσθηκε: Ζαντάρ (1990-1992), Τριέστε (1992-1994), Στεφανέλ Μιλάνο (1994-1996), Ρεάλ Μαδρίτης (1996-1998), Παναθηναϊκός (1998-2002), Μπαρτσελόνα (2002-2005), Ρόμα (2005-2007). Η Παγκόσμια Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (FIBA) συμπεριέλαβε το όνομα του Ντέγιαν Μποντιρόγκα ανάμεσα στις 50 ισχυρότερες προσωπικότητες του παγκόσμιου μπάσκετ, όλων των εποχών! Η ανάδειξη των κορυφαίων πραγματοποιήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2008 στην Μαδρίτη με το όνομα του Σέρβου σούπερ σταρ να φιγουράρει στις κορυφαίες θέσεις της λίστας. Μετά το τέλος της σπουδαίας καριέρας του επωμίστηκε χρέη γενικού διευθυντή στην Ρόμα. Αποχώρησε από το συγκεκριμένο πόστο τον Ιούνιο του 2009.
Δημήτρης Ιτούδης
Δέος προκαλεί η σταδιοδρομία του Δημήτρη Ιτούδη στον Παναθηναϊκό. Με τον Παναθηναϊκό στέφθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης για πρώτη φορά στο φάιναλ φορ του 2000, στην Θεσσαλονίκη. Κατέκτησε το δεύτερο ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2002 στην Μπολόνια, σηκώνοντας ακόμη δύο φορές το βαρύτιμο τρόπαιο του πρωταθλητή Ευρώπης, σε Αθήνα και Βερολίνο, το 2007 και 2009 αντίστοιχα. Στις εγχώριες διακρίσεις, αριθμεί συνολικά 10 Πρωταθλήματα Ελλάδας και 6 Κύπελλα. Με άλλα λόγια, έχει σηκώσει 21 τίτλους σε διάστημα μικρότερο των 10 ετών! Αναλυτικά οι χρονιές που κατέκτησε το Πρωτάθλημα: 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009 και 2010. Αναλυτικά οι χρονιές που στέφθηκε Κυπελλούχος Ελλάδας: 2003, 2005, 2006, 2007, 2008 και 2009.
Ο πιο γνωστός βοηθός προπονητή πανευρωπαϊκά, συνδέεται με βαθιά φιλία με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο Δημήτρης Ιτούδης έκανε τα πρώτα του βήματα σαν προπονητής στο Ζάγκρεμπ, αρχικά σαν ασίσταντ κόουτς στα τμήματα υποδομής της Μλάντοστ και κατόπιν σαν προπονητής της εφηβικής ομάδας της Κ.Κ. Ζάγκρεμπ, πόστο που υπερασπίστηκε από το 1990 έως και το 1992. Από το 1992 έως και το 1995, συνέβαλε με τις γνώσεις του στο πλευρό του Μπόσκο Μπόζιτς στην αντρική ομάδα της Κ.Κ. Ζάγκρεμπ, ενώ παράλληλα διετέλεσε και προπονητής της πανεπιστημιακής ομάδας του Ζάγκρεμπ. Την σεζόν 1995-1996 επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε σαν ασίσταντ κόουτς στην ομάδα του ΠΑΟΚ, πλαισιώνοντας το τεχνικό δίδυμο Κιουμουρτζόγλου – Λούκαϊτς. Την ίδια σεζόν, ανάλαβε χρέη πρώτου προπονητή στον ΠΑΟΚ και τον οδήγησε στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης! Εργάστηκε στον Πανιώνιο την σεζόν 1996-1997, διετέλεσε προπονητής στον Φίλιππο Θεσσαλονίκης από το 1997 έως το 1999, ενώ είχε σύντομο πέρασμα και την ομάδα της ΜΕΝΤ.
Η σύνταξη της ιστορίας έγινε από το site, leoforos.gr
Ιστορία